Πολλοί, μετά τις εκλογές, παρακολουθούν με αγωνία την προσπάθεια δημιουργίας κυβέρνησης, με πολλά ερωτήματα για το μέλλον:
Θα συνεχιστεί η πολιτική του μνημονίου;
Θα φύγουμε από τη ζώνη του Ευρώ;
Θα πληρωθούμε τον άλλο μήνα; Και άλλα τέτοια ερωτήματα…
Μα…πριν λίγες μέρες ο λαός μίλησε! Και ξεκάθαρα γκρέμισε τους δυο βασικούς πυλώνες εξουσίας, οι οποίοι είναι και πολιτικά βασικοί υπεύθυνοι για όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουμε υποστεί. Ψήφισε βέβαια και διάφορες «αντιμνημονιακές» (νεολογισμός ο όρος) δυνάμεις δεξιά κι αριστερά, οι οποίες έταζαν και τάζουν όσα είναι εύκολα να ακουστούν, δύσκολα όμως να γίνουν.
Και τώρα; Τι κάνουμε; Ψηφίζουμε αυτόν που μας προτείνει την καλύτερη διακυβέρνηση ή παίρνουμε τις τύχες στα χέρια μας; Μα, θα μου πείτε, όταν ψηφίζουμε δεν παίρνουμε την τύχη στα χέρια μας; Η απάντηση μου είναι, δυστυχώς, αρνητική. Όταν ψηφίζουμε, στέλνουμε ένα μήνυμα, δίνουμε μια κατεύθυνση, αλλά δεν αποφασίζουμε εμείς. Θα φέρω δύο παραδείγματα για να προσπαθήσω να σας πείσω:
Το πρώτο είναι αυτό που ζούμε τις ημέρες αυτές: Θα σχηματιστεί κυβέρνηση ή θα πάμε για εκλογές; Δεν το γνωρίζω, αλλά είναι μια διαδικασία που κινείται από τα κομματικά επιτελεία και όχι το λαό. Ήδη, έχουν αρχίσει οι πρώτες φανερές διαφοροποιήσεις από τις προεκλογικές ρητορείες και θα δούμε κι άλλες.
Το δεύτερο είναι μια αχνή παιδική ανάμνηση: Το σύνθημα «ΠΑΣΟΚ-λαός στην εξουσία» του 1981, όταν ο κόσμος χαιρόταν ότι η επάρατη δεξιά μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Το ΠΑΣΟΚ μάλιστα τότε είχε πολιτική ατζέντα που κάνει τον Τσίπρα να φαντάζει παιδί της κεντροδεξιάς. Που κατέληξε όλη αυτή η ιστορία; Σε ό, τι χειρότερο και αντιλαϊκό έχουμε δει στη ζωή μας.
Μπορούμε να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας; Η απάντηση μου είναι ότι μπορούμε, αν εμείς οι ίδιοι οργανωθούμε σε Πρωτοβουλίες, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα μας στη δουλειά και τη ζωή. Μόνο έτσι μπορούμε να ασκήσουμε πίεση σε οποιαδήποτε κυβέρνηση ή ιμπεριαλιστικό μηχανισμό. Μόνο έτσι μπορούμε να προβάλουμε τη δική μας φωνή, τις δικές μας αγωνίες.
Δε νομίζετε κι εσείς ότι το μνημόνιο το πολέμησε ο λαός στις πλατείες και τους δρόμους, στις απεργίες και τις διαδηλώσεις;
Δε νομίζετε ότι αυτός αποδόμησε το σύστημα εξουσίας, για να εκφραστεί η δυσαρέσκεια στην κάλπη μετά;
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε;
Να περιμένουμε να στηθούν (όποτε και αν στηθούν) οι επόμενες κάλπες ή να οργανώσουμε την πάλη μας;
Να περιμένουμε τον νέο «Ανδρέα» ή να σταματήσουμε να έχουμε αυταπάτες και να αποτελέσουμε εμείς τη δύναμη που θα βάλει φραγμό στη λαίλαπα που ζούμε;
Κώστας Μιχαλάκης, εκπαιδευτικός,
Μέλος του ΚΚΕ (μ-λ)
Θα συνεχιστεί η πολιτική του μνημονίου;
Θα φύγουμε από τη ζώνη του Ευρώ;
Θα πληρωθούμε τον άλλο μήνα; Και άλλα τέτοια ερωτήματα…
Μα…πριν λίγες μέρες ο λαός μίλησε! Και ξεκάθαρα γκρέμισε τους δυο βασικούς πυλώνες εξουσίας, οι οποίοι είναι και πολιτικά βασικοί υπεύθυνοι για όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουμε υποστεί. Ψήφισε βέβαια και διάφορες «αντιμνημονιακές» (νεολογισμός ο όρος) δυνάμεις δεξιά κι αριστερά, οι οποίες έταζαν και τάζουν όσα είναι εύκολα να ακουστούν, δύσκολα όμως να γίνουν.
Και τώρα; Τι κάνουμε; Ψηφίζουμε αυτόν που μας προτείνει την καλύτερη διακυβέρνηση ή παίρνουμε τις τύχες στα χέρια μας; Μα, θα μου πείτε, όταν ψηφίζουμε δεν παίρνουμε την τύχη στα χέρια μας; Η απάντηση μου είναι, δυστυχώς, αρνητική. Όταν ψηφίζουμε, στέλνουμε ένα μήνυμα, δίνουμε μια κατεύθυνση, αλλά δεν αποφασίζουμε εμείς. Θα φέρω δύο παραδείγματα για να προσπαθήσω να σας πείσω:
Το πρώτο είναι αυτό που ζούμε τις ημέρες αυτές: Θα σχηματιστεί κυβέρνηση ή θα πάμε για εκλογές; Δεν το γνωρίζω, αλλά είναι μια διαδικασία που κινείται από τα κομματικά επιτελεία και όχι το λαό. Ήδη, έχουν αρχίσει οι πρώτες φανερές διαφοροποιήσεις από τις προεκλογικές ρητορείες και θα δούμε κι άλλες.
Το δεύτερο είναι μια αχνή παιδική ανάμνηση: Το σύνθημα «ΠΑΣΟΚ-λαός στην εξουσία» του 1981, όταν ο κόσμος χαιρόταν ότι η επάρατη δεξιά μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Το ΠΑΣΟΚ μάλιστα τότε είχε πολιτική ατζέντα που κάνει τον Τσίπρα να φαντάζει παιδί της κεντροδεξιάς. Που κατέληξε όλη αυτή η ιστορία; Σε ό, τι χειρότερο και αντιλαϊκό έχουμε δει στη ζωή μας.
Μπορούμε να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας; Η απάντηση μου είναι ότι μπορούμε, αν εμείς οι ίδιοι οργανωθούμε σε Πρωτοβουλίες, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα μας στη δουλειά και τη ζωή. Μόνο έτσι μπορούμε να ασκήσουμε πίεση σε οποιαδήποτε κυβέρνηση ή ιμπεριαλιστικό μηχανισμό. Μόνο έτσι μπορούμε να προβάλουμε τη δική μας φωνή, τις δικές μας αγωνίες.
Δε νομίζετε κι εσείς ότι το μνημόνιο το πολέμησε ο λαός στις πλατείες και τους δρόμους, στις απεργίες και τις διαδηλώσεις;
Δε νομίζετε ότι αυτός αποδόμησε το σύστημα εξουσίας, για να εκφραστεί η δυσαρέσκεια στην κάλπη μετά;
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε;
Να περιμένουμε να στηθούν (όποτε και αν στηθούν) οι επόμενες κάλπες ή να οργανώσουμε την πάλη μας;
Να περιμένουμε τον νέο «Ανδρέα» ή να σταματήσουμε να έχουμε αυταπάτες και να αποτελέσουμε εμείς τη δύναμη που θα βάλει φραγμό στη λαίλαπα που ζούμε;
Κώστας Μιχαλάκης, εκπαιδευτικός,
Μέλος του ΚΚΕ (μ-λ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου