του Όθωνα Κουμαρέλλα
Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα νέο βιβλίο που
αναφέρεται στο εθνικό νόμισμα και τη μετάβαση σε αυτό. Είναι το βιβλίο του
γνωστού στελέχους της ΛΑ.Ε. κ. Γιάννη Τόλιου με τίτλο «Η μετάβαση στο εθνικό
νόμισμα - Αφετηρία εξόδου από την κρίση».
Κατ’ αρχήν είναι πολύ θετικό που στην
προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου για τον τρόπο απαλλαγής της χώρας μας από το
καθεστώς κατοχής και τις μνημονιακές πολιτικές που το συνοδεύουν, προστέθηκε
ένα ακόμη βιβλίο. Ένα βιβλίο που προσπαθεί -τουλάχιστον- να στοιχειοθετήσει το
εφικτό πέραν του αναγκαίου μιας διαφορετικής πολιτικής αντίθετης από την
ακολουθούμενη, με επίκεντρο την καθιέρωση εθνικού νομίσματος. Ότι και μόνο η
συμβολή στο άνοιγμα και στο βάθεμα της συζήτησης για το καίριο αυτό εθνικής
σημασίας ζήτημα, δεν είναι αμελητέο στοιχείο της προσπάθειας του συγγραφέα που
πρέπει εξ αρχής να επισημανθεί.
Δεν γνωρίζουμε βέβαια κατά πόσο το βιβλίο
αυτό απηχεί -επίσης- τις επίσημες απόψεις της ΛΑ.Ε. για το εθνικό νόμισμα, αλλά
με δεδομένο ότι το βιβλίο συγγράφτηκε από εξέχον στέλεχός της, μπορούμε με
σχετική ασφάλεια να υποθέσουμε, ότι σε μεγάλο βαθμό πέραν της προσωπικής άποψης
του συγγραφέα, εκφράζονται και οι θέσεις αυτού του κόμματος.
Έτσι, μια κριτική αποτίμηση του περιεχομένου
του βιβλίου, το κατά πόσο, δηλαδή, πετυχαίνει...
να ενισχύσει την άποψη υπέρ του εθνικού νομίσματος, ή την αποδυναμώνει, δημιουργώντας συγχύσεις, καθίσταται αναγκαία και αυτό αποτολμά το παρόν σημείωμα, πάντα με σεβασμό στον συγγραφέα και τη δουλειά του.
να ενισχύσει την άποψη υπέρ του εθνικού νομίσματος, ή την αποδυναμώνει, δημιουργώντας συγχύσεις, καθίσταται αναγκαία και αυτό αποτολμά το παρόν σημείωμα, πάντα με σεβασμό στον συγγραφέα και τη δουλειά του.
Κρίση, ή μεθοδευμένη επιβολή ξένης κατοχής με
οικονομικά μέσα;
Το πρώτο που θα παρατηρήσει κανείς
διαβάζοντας το βιβλίο είναι ότι ο συγγραφέας αναφέρεται στην κρίση γενικά.
Πουθενά όμως, δεν την ορίζει ως το αποτέλεσμα της ξένης κατοχής που επιβλήθηκε
στη χώρα με οικονομικά μέσα.
Μια ξένη κατοχή που προετοιμάστηκε μεθοδικά,
ήδη από την ένταξή μας στην ΕΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του ’80, αλλά κυρίως
από το Μάαστριχτ και μετά. Για να πάρει στη συνέχεια συγκεκριμένη μορφή με την
εκχώρηση του εκδοτικού δικαιώματος του νομίσματος στην υπερεθνική ΕΚΤ. Η
εκχώρηση αυτή είναι αν όχι η αποκλειστική, η κύρια αιτία για την υπερχρέωση της
χώρας και τις συνέπειές της. Κατόπιν τα πάντα ήταν εύκολα για τους επίβουλους
δήθεν εταίρους μας και τη χρησιμοποίηση αυτής της -επί της ουσίας- χρεοκοπίας
ως τη δικαιολογητική βάση της επιβολής του απάνθρωπου καθεστώτος των μνημονίων,
με την οριστική συνάμα απεμπόληση κάθε στοιχείου εθνικής κυριαρχίας, με άμεση
την προοπτική της συρρίκνωσης, αν όχι της πλήρους εξαφάνισης του ελληνικού
εθνικού χώρου.