του Δημήτρη Καζάκη
Είναι
πρωτοφανές πώς το μαύρο γίνεται άσπρο μετά από κάθε "συμφωνία" της
εκάστοτε εγχώριας κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους εταίρους. Επί 6 χρόνια ο μέσος
Έλληνας βομβαρδίζεται από μια απίστευτη επίσημη προπαγάνδα που τηρεί κατά
γράμμα αυτό που έγραφε ο Αδόλφος Χίτλερ στο Mein Kampf: "Μέσω της
έξυπνης προπαγάνδας, αλλά και της σταθερής εφαρμογής της, οι άνθρωποι μπορούν
να οδηγηθούν να βλέπουν τον παράδεισο ως κόλαση, αλλά και το αντίστροφο, να
θεωρήσουν το πιο άθλιο είδος ζωής ως παράδεισο."**
Έτσι είδαμε
από το 2010, που άρχισαν τα μνημόνια, η συνολική καθίζηση του τζίρου λιανικής
το μήνα Φεβρουάριο του 2016 να ξεπερνά το 36,5%. Ενώ το ύψος των επενδύσεων
στην ελληνική οικονομία την ίδια ακριβώς περίοδο έχει υποχωρήσει πάνω από 48%.
Κι ας εμφανίζεται την ίδια περίοδο το ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές να έχει υποχωρήσει
μόνο κατά 23%.
Ο τζίρος
λιανικής αλλά κυρίως το επίπεδο επενδύσεων -το οποίο έπεσε κάτω από το 10% του
ΑΕΠ το 2015 - κατατάσσει την Ελλάδα στον πάτο της παγκόσμιας οικονομίας. Βρίσκεται
αισίως στα επίπεδα της Κεντρικής Αφρικανικής Δημοκρατίας, του Νότιου Σουδάν,
της Υεμένης, της Ουκρανίας, της Ερυθραίας, της Γουινέας Μπισάου. Με μια
διαφορά. Σ' όλες αυτές τις χώρες μαίνεται ο πόλεμος.
Το
αποτέλεσμα γνωστό. Πρωτοφανής μαζική ανεργία, αναδουλειά, φτωχοποίηση,
κοινωνικός αποκλεισμός σχεδόν των μισών νοικοκυριών της χώρας. Κι όλα αυτά
γιατί; Διότι οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι ντόπιοι εντολοδόχοι τους στις εγχώριες
κυβερνήσεις μας "διέσωσαν" επιβάλλοντας στη χώρα καθεστώς κατοχής και
μνημονίων.
Από το
δανεισμό του ευρωπαϊκού μηχανισμού ούτε ένα ευρώ δεν πήγε σε μισθούς,
συντάξεις, ή σε άλλες κοινωνικά αναγκαίες δαπάνες. Στο σύνολό τους τα δάνεια
και των τριών προγραμμάτων "διάσωσης" δίνονται αποκλειστικά με σκοπό
να εξυπηρετηθούν άμεσα οι δανειστές και οι εγχώριες τράπεζες. Ούτε ένα ευρώ δεν
πάει στις ανάγκες του ελληνικού λαού και της ελληνικής οικονομίας. Ούτε ένα
ευρώ!