του Όθωνα Κουμαρέλλα
Σύμφωνα
με την επίσημη ιστοσελίδα της Ευρω-παϊκής Ένωσης αυτή δημιουργήθηκε «για να
τεθεί τέλος στους συχνούς και αιματηρούς πολέμους μεταξύ των γειτονικών χωρών
που κατέληξαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», ενώ αποτελεί την πραγμάτωση του
οράματος εμπνευσμένων ηγετών που: «…ενέ-πνευσαν τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής
Ένωσης στην οποία ζούμε σήμερα. Χωρίς την ενεργητικότητα και την κινητοποίησή
τους, δεν θα κυριαρχούσε η ειρήνη και η σταθερότητα που θεωρούμε δεδομένη στον
κόσμο που ζούμε. Από αντιστασιακοί μέχρι δικηγόροι, οι ιδρυτές της ΕΕ
συνιστούσαν μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων με κοινά ιδανικά: μια ειρηνική,
ενωμένη και ευημερούσα Ευρώπη». (http://europa.eu/about-eu/eu-history/index_el.htm).
Στη συνέχεια παρατίθενται τα ονόματα και τα βιογραφικά των εν λόγω
«εμπνευσμένων» ηγετών, όπως του Κόνραντ Αντενάουερ, του Γιόζεφ Μπεχ και άλλων.
Αντιπαρερχόμενοι
τα «περί ειρήνης και σταθερότητας που θεωρείται δεδομένη στον κόσμο που
ζούμε», με τη Μέση Ανατολή να φλέγεται και τον πόλεμο να εξαπλώνεται, στις
μέρες μας, από το Αφγανιστάν μέχρι τη Βόρεια Αφρική και απ’ εκεί μέχρι την
Ουκρανία, με την άμεση συμμετοχή των κρατών μελών της Ε.Ε., διαπιστώνεται η
εμφανής προσπάθεια να παρουσιαστεί -σε πληθώρα ανάλογων κειμένων-, ότι η Ε.Ε.
είναι αποκύημα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και προκειμένου να επικρατήσει η
ειρήνη, η δημοκρατία και τελικά η ευημερία για το σύνολο των ευρωπαίων πολιτών.
Ότι αποτελεί, επίσης, αποτέλεσμα της άοκνης προσπάθειας ανθρώπων με υψηλά
ιδανικά, οραματιστών, ανθρωπιστών και ειρηνιστών, που δεν είχαν και δεν έχουν καμία
σχέση με οικονομικά συμφέροντα και με ηγεμονικές βλέψεις σε βάρος των κρατών
και των λαών που ενεπλάκησαν -ηθελημένα, ή αθέλητα-, σε αυτή τη διαδικασία
ενοποίησης. Εντύπωση μάλιστα προκαλεί, ότι έχουν σταδιακά εξαφανιστεί από κάθε
επίσημη πηγή, όλα εκείνα τα στοιχεία του βιογραφικού μερικών τουλάχιστον από τα
εν λόγω πρόσωπα, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μελανά σημεία και να
δημιουργήσουν προβληματισμούς ως προς τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούσαν, όπως λόγου
χάρη η σχέση ορισμένων εξ αυτών με το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας την
περίοδο του 3ου Ράιχ.
«….Οι
σύγχρονοι ευρωπαίοι ιστορικοί παραδόξως αποσιωπούν, ή υποβαθμίζουν την ισχυρή
προώθηση της ιδέας της ενωμένης Ευρώπης από τη ναζιστική ιδεολογία, τακτική και
στρατηγική. Και βέβαια εκτός από την αποσιώπηση της ναζιστικής συνεισφοράς, η
ευρωπαϊκή ιδέα αντιμετωπίζεται σαν μια "καθαρή" ιδέα, ενώ οι
παραγωγικές και ταξικές σχέσεις αποσιωπούνται…..»[1]
Έτσι, είναι
πολύ δύσκολο να βρει κανείς κείμενα και ντοκουμέντα τουλάχιστον στις επίσημες
πηγές της ΕΕ, που να αναφέρονται ευθέως και αναλυτικά στο τι είχε προηγηθεί,
από πού πήγασε η μεγάλη ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και αν υπήρξαν και στο
παρελθόν ανάλογες προσπάθειες, λιγότερο, ή περισσότερο επιτυχημένες και που
αυτές οδήγησαν. Σαν κάτι θέλουν να κρύψουν με όλα αυτά και την αποσιώπηση
τμημάτων της ίδιας της ευρωπαϊκής ιστορίας μέχρι την δημιουργία της Ένωσης υπό
την αρχική μορφή της ως Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, που ιδρύθηκε το
1950.
Μέρος 1ο
Η προϊστορία
1. Η Ευρώπη
του Καρλομάγνου