Παρά το γεγονός ότι η τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας βρίσκεται σήμερα στα «κάγκελα», μπορούμε άνετα να ξεχωρίσουμε μια μερίδα ανθρώπων, που μέσα στην αγωνία της επιβίωσης από τα χτυπήματα της κατοχικής λαίλαπας, σιωπούν.
Οι φτερούγες της οικονομικής τρομοκρατίας είναι η κυρίαρχη θέα στον ορίζοντά τους, ο δεύτερος ουρανός τους. Στην αρχή κατάπιαν το χάπι της απάτης περί «σωτηρίας της πατρίδας» και συνήθισαν να αποδέχονται την ταύτιση των τραπεζών, του ΕΥΡΩ και την «εταίρων» τοκογλύφων με την έννοια της πατρίδας.
Στη συνέχεια «έφαγαν» το παραμύθι του κινδύνου της απώλειας μισθών και συντάξεων, και φοβούμενοι ….«μη χάσουν το μισθό ή τη σύνταξή τους» ανακάλυψαν τρόπο να αποφύγουν....
έναν τέτοιο κίνδυνο. Χαρίζουν μόνοι τους, κάθε μήνα, το μισθό και τη σύνταξή τους, στους τραπεζίτες και την εφορία!! Έτσι σιγουρεύονταν ότι το ΕΥΡΩ- το ιερό τέρας – θα επιζήσει. Έτσι δεν θα υπήρχε και περίπτωση να χάσουν το μισθό και τη σύνταξή τους, αφού ήδη την πρόσφεραν από μόνοι τους.
Για να μην πτωχεύσουν – όπως τους απειλούσαν – αποδέχτηκαν και πέρασαν μόνοι τους, όχι μόνο στην πτώχευση, αλλά στην πλήρη εξαθλίωση !! Έτσι για να μην έχουν κανένα φόβο ….πτώχευσης !!! Έτσι για να σωθεί το ΕΥΡΩ και οι τοκογλύφοι. Αυτά που αποτελούν την «πατρίδα» του κάθε Ράϊχενμπαχ, Φούχτελ, Τράα, Τόμσεν και των ντόπιων συνεργατών τους!!!
Από μικροκαταθέτες βαφτίστηκαν «μέτοχοι» των τραπεζών(!), που σαν τέτοιοι, θα πληρώσουν, με αρπαγή των καταθέσεών τους, την κάθε ζημιά της κάθε τράπεζας. (Στα κέρδη, βέβαια, δε θεωρούνται μέτοχοι. Μόνο στις ζημιές.)
Για να σωθούν λοιπόν οι τράπεζες θα «κουρέψουν» - δηλαδή θα αρπάξουν – τις καταθέσεις των καταθετών …..για να μην ….τις χάσουν οι καταθέτες!!!
Αμέσως μετά έρχονται οι κατασχέσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας του κάθε «μέσου ανθρωπάκου».
(Βλέπεις κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό και ποτέ δεν τους αποκάλυψαν, δεν τους φανέρωσαν τον πραγματικό σκοπό και στόχο τους, που δεν ήταν άλλος από το γεγονός ότι δεν ήθελαν μόνο τα λεφτά του κάθε Έλληνα, αλλά και το τελευταίο αποκούμπι του. Κάθε τι από την κινητή και ακίνητη περιουσία του, για να την παραδώσουν πεσκέσι στον Μινώταυρο των θυγατρικών της DEUTSCHE BANK και των ταμείων του Δ΄ Ράιχ).
Ήρθε όμως κάποια στιγμή που κάπου βαθιά μέσα τους άρχισε να τρεμοπαίζει η υποψία πως κάτι βρωμάει στην όλη ιστορία.
Εδώ όμως αρχίζει και το δράμα αυτών των ανθρώπων, που οδηγούνται σε στρεβλές εκτιμήσεις της κατάστασης και λαθεμένες και αδιέξοδες αντιδράσεις.
Έχοντας, σε ένα μεγάλο βαθμό, χάσει τον προσανατολισμό τους από τα απανωτά και καίρια χτυπήματα που δέχονται από το κατοχικό καθεστώς, αναζητούν σωτηρία στη σιωπή.
Δηλώνουν αηδιασμένοι από το πολιτικό προσωπικό κάθε χρώματος και ιδεολογίας και απομακρύνονται από τα πολιτικά δρώμενα με αποστροφή. Καταριούνται τη μοίρα αυτού του τόπου και βρίζουν το ….«βλάκα λαό» που …. «δεν αντιδρά και δεν ξεσηκώνεται».
Αποστασιοποιούνται από το κοινωνικό σύνολο, αποκόβουν τον εαυτό τους από αυτούς τους οποίους βρίζουν και κρυμμένοι στη σκιά της «σιγουριάς» της ατομικής επιβίωσης και «βολέματος», σιχτιρίζουν τους ….«άλλους» που δε σηκώνουν κεφάλι, που δεν ξεσηκώνονται.
Το γεγονός ότι οι καιροί, οι συνθήκες και τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί δραματικά, σε σχέση με το χτες, δεν το αντιλαμβάνονται. Αναλύουν το σήμερα λαθεμένα. Με βάση αυτή τη λαθεμένη κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας καθορίζουν και τη δική τους στάση.
Κάποτε ζούσαν στην εποχή που αρκούσε η στάση του «πειθήνιου» και «ήσυχου» εργαζόμενου, για τη διασφάλιση της εύνοιας του εργοδότη και, κατ` επέκταση, της θεσούλας τους και του μισθουλάκου τους.
Μια λογική, που σε συνδυασμό με τη λογική της ανάθεσης των εργατικών διεκδικήσεων στα συνδικαλιστικά κομματόσκυλα, και της πολιτικής έκφρασης σε εξαγορασμένους επαγγελματίες της πολιτικής, μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
Αυτή η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα είναι τελείως διαφορετική. Σήμερα η χώρα μας έχει μετατραπεί, από τις κατοχικές δυνάμεις, σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Σήμερα η τύχη του κάθε εργαζόμενου δεν εξαρτάται από τις διαθέσεις του κάθε εργοδότη και εξωνημένου πολιτικού, μόνο.
Η τύχη του κάθε πολίτη αυτής της χώρας βρίσκεται πλέον στα χέρια των ξένων διοικητών αυτού του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Διοικητών που έχουν σαφείς εντολές να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης, ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας και τους κατοίκους αυτής της χώρας σε ανδράποδα. Σε άτομα εξαρτημένα από τις διαθέσεις και τα σχέδια των δυνάμεων κατοχής. Σε άτομα χωρίς ατομική ιδιοκτησία, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς δικαιώματα και, πάνω απ` όλα, χωρίς εθνική συνείδηση. Σε άτομα υποταγμένα, που θα τους έχουν απομείνει μόνο δυο επιλογές : Ή η εγκατάλειψη της χώρας, η φυγή και η μετανάστευση στα σκλαβοπάζαρα του κόσμου και η μετατροπή τους σε περιφερόμενους νομάδες, ή η πλήρης απεμπόληση της ταυτότητας τού ελεύθερου ανθρώπου και η μετατροπή τους σε Πακιστανέλληνες. Σε κούληδες. Η «ζωή» σε μια «χώρα» που στα σύνορά της θα φιγουράρει η επιγραφή της εισόδου του Άουσβιτς … « ARBEIT MACHT FREI»….. ( Η εργασία σε απελευθερώνει). Άλλη επιλογή δεν πρόκειται να επιτρέψουν σε κανέναν.
Όσοι νομίζουν ότι ……. «κάπου θα έχει τέλος αυτή η ιστορία» …….. «κάποιος θα γλιτώσει» ……… «θα αντέξουν τα αποθέματα που έχω στην πάντα» …….. «κάπου θα φανεί η διέξοδος», τρέφουν αυταπάτες που πολύ σύντομα θα τους οδηγήσουν σε τραγικά αδιέξοδα.
Η σιωπή και η απάθεια, σήμερα, ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Μια αυτοκτονία όμως που θα συμπαρασύρει μαζί της και τα παιδιά τού κάθε …. «αυτόχειρα».
Όσοι παραμένουν απαθείς, σήμερα, μπροστά στη λαίλαπα της νέας κατοχής, βοηθούν, εκούσια ή ακούσια, τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους να επιβιώνουν, μέχρι να καταφέρουν - και στον ίδιο - το τελειωτικό χτύπημα, τη στιγμή που αυτοί θα κρίνουν σαν πιο κατάλληλη.
Οι κατακτητές έχουν πλέον συντάξει το δικό τους λεξιλόγιο, που καμιά σχέση δεν έχει με την ελληνική γλώσσα και πολύ περισσότερο με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Όταν σήμερα μιλούν για «νομοταγείς» πολίτες, εννοούν υποτελείς πολίτες και υποταγμένους στις ορέξεις των κατακτητών τοκογλύφων. Η «νομιμότητα» των «κυβερνώντων» δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματική νομιμότητα και τις συνταγματικές επιταγές, τις οποίες έχουν οι ίδιοι πετάξει στο καλάθι των αχρήστων.
Σ` αυτή την παγίδα, φαίνεται πως πέφτουν πολλοί από τους συνανθρώπους και συμπατριώτες μας.
Η επιλογή της «διαφύλαξης» του μισθουλάκου ντροπής και πείνας και της διασφάλισης της θεσούλας - ταπείνωσης, είναι βούτυρο στο ψωμί των κατακτητών. Σύντομα θα διαπιστώσουν, όσοι κάνουν τέτοιες επιλογές, ότι ο μισθουλάκος τους ήταν η φάκα και η θεσούλα το τυράκι, για την τελική εξόντωσή τους και ότι τα πιθανά αποθέματα, που τους έκαναν να νιώθουν ανθεκτικοί στην επίθεση, θα εξανεμιστούν εν ριπή οφθαλμού.
Ακούγοντας τις προτροπές, τις «προτάσεις» και τα κελεύσματα των πουλημένων κονδυλοφόρων, που δρουν σαν Πέμπτη Φάλαγγα στα σπλάχνα της κοινωνίας , εγκαταλείπονται στη μοναχική πάλη της…… απομόνωσης, από τους διπλανούς και συμπάσχοντες, και της σιωπής.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι η κατάληξη, η τύχη του «αγώνα» τους, είναι προδιαγεγραμμένη. Η αναπόφευκτη καταστροφή τους θα τους οδηγήσει σύντομα στην εξαθλίωση και την απελπισία.
Οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους, τους θεωρούν «μάζα» και όχι πολίτες. Τους κατατάσσουν σε κοπάδι χωρίς πολιτική συνείδηση και ανθρώπινη αξιοπρέπεια, και σαν τέτοιους τους αντιμετωπίζουν.
Πόσο θα αντέξουν σ` αυτή τη μιζέρια και την ταπείνωση;
Πότε θα γυρίσουν το κεφάλι στο πλάι να δουν ότι και ο γείτονάς τους, ο συγγενής τους, ο φίλος τους, ο συγχωριανός, ο συμπολίτης τους, ο συμπατριώτης τους έχει την ίδια τύχη μ` αυτούς;
Πότε θα αντιληφθούν ότι το κλουβί τους είναι το ίδιο με των άλλων;
Πότε θα νιώσουν ότι τα όρια όχι μόνο της δικής τους αξιοπρέπειας αλλά και των παιδιών τους και της οικογένειάς τους τσαλαπατιούνται από μια δράκα επικίνδυνων τυχοδιωκτών;
Ως πότε θα ανέχονται να τους λοιδορούν πλασάροντάς τους την εξαθλίωση ως σωτηρία, την απάτη ως νομιμότητα, τη διάλυση του συντάγματος και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως δημοκρατία και την ομάδα των πολιτικών κομμάτων που δηλώνουν υποταγή στους κατακτητές - και τα ΕΥΡΩσχέδιά τους - ως ….. «συνταγματικό τόξο»;
Ως πότε θα επιτρέπουν σ` αυτούς που, με τη θεωρία των δύο άκρων, τον σπρώχνουν στον εμφύλιο σπαραγμό και το αιματοκύλισμα, εμφανιζόμενοι δήθεν ως κόμματα «δημοκρατικής ευθύνης»;
Η οργανωμένη πάλη του λαού, ενωμένου σε συμπαγές μέτωπο, πέρα από πολιτικές και ιδεολογικές προτιμήσεις και επιλογές, πέρα από δεξιά ή αριστερά παραμάγαζα, είναι ήδη πραγματικότητα. Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (ΕΠΑΜ) έχει δείξει το δρόμο και με τους χιλιάδες πατριώτες – μέλη και φίλους του Μετώπου - συντονίζει την οργανωμένη πάλη του λαού, για Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία.
Ο πατριωτισμός δεν μπορεί να εκφραστεί με διακηρύξεις και μεγάλα λόγια.
Η λευτεριά και η αξιοπρέπεια κερδίζονται με αγώνα.
Αν τώρα δεν αντιδράσουμε οργανωμένα, στήνοντας τη ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ίσως αύριο να είναι αργά για όλους.
Οικογένειες, περιουσίες, σχέδια και όνειρα για τα παιδιά μας, θα γίνουν στάχτη στο διάβα των κατακτητών.
Είναι η ώρα που ο καθένας πρέπει να κοιταχτεί στον καθρέφτη των ματιών των γερο – γονιών του, των παιδιών του, των συνανθρώπων του και να αναρωτηθεί αν του ταιριάζει και αν του πρέπει μια ζωή υποτελούς, εξαθλιωμένου, μα πάνω απ` όλα ταπεινωμένου ανθρώπου.
Ο καθένας μας, ας μετρήσει το μπόι της αξιοπρέπειάς του.
Αν κρίνει τον εαυτό του ως ικανό υπηρέτη και υποτακτικό, ας μείνει στην απάθειά του.
Αν, όμως, θεωρεί απαράγραπτο το δικαίωμά του στην αξιοπρέπεια και τη ζωή – τη δική του και των παιδιών του – ήρθε η ώρα να ενωθεί με τον υπόλοιπο λαό και να πρωτοστατήσει για τις πολιτικές εξελίξεις, απαιτώντας να είναι αυτός ο διαμορφωτής τους, από δω και μπρος.
*Ο Κώστας Γιαννιώτης μέλος του Εθν. Συντον. Συμβουλίου του ΕΠαΜ
πηγη: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ -ΕΠΑΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου