Το φαινόμενο παρουσιάζει εξαιρετικό πολιτικό ενδιαφέρον. Το
ευρώ, από τη μία πλευρά, αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματικό όπλο για την
καθυπόταξη όλων των χωρών της Ευρώπης στο Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας με
αντάλλαγμα για τις επιμέρους αστικές τάξεις την καταβαράθρωση των μισθών και
την κατάλυση των εργασιακών σχέσεων του 20ου αιώνα. Από την άλλη, το ευρώ
οδηγεί σε παροξυσμό τις αντιθέσεις μεταξύ των αστικών τάξεων της ευρωζώνης και
της ΕΕ γενικότερα, με αποτέλεσμα να γίνεται πλέον ανοικτά λόγος για διάλυση και
εξαφάνιση του κοινού νομίσματος, αλλά και για αποχώρηση ή μη ένταξη κρατών στην
ΕΕ και στο ευρώ.
Η νέα, δεξιά κυβέρνηση της Ισλανδίας διέκοψε μονομερώς,
χωρίς καμία απολύτως διαβούλευση με τις Βρυξέλλες, τις διαπραγματεύσεις της για
ένταξη στην ΕΕ. Τις είχε αρχίσει η προηγούμενη, κεντροαριστερή κυβέρνηση η
οποία και συνετρίβη στις προ μηνός εκλογές ως εθελόδουλη, υπερβολικά ενδοτική
απέναντι στην ΕΕ και στη Βρετανία. Στο κυβερνητικό τους πρόγραμμα μάλιστα, τα
δύο κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση αυτή συμπεριέλαβαν τη δέσμευση ότι
ακόμη και για να ξαναρχίσουν ενταξιακές συνομιλίες πρέπει να προηγηθεί
δημοψήφισμα. Να αποφασίσει δηλαδή ο ισλανδικός λαός αν θέλει επανέναρξη των
διαπραγματεύσεων, το αποτέλεσμα των οποίων, εννοείται, θα τεθεί σε δεύτερο
δημοψήφισμα. Τριακόσιες χιλιάδες άτομα είναι όλοι κι όλοι οι Ισλανδοί, αλλά δεν
δίστασαν να «φτύσουν» την ΕΕ και το ευρώ! Μπράβο τους! Εξαιρετικό πολιτικό
θάρρος επέδειξε ο δεξιότατος πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν. Ο
κτηνωδώς δεξιός υποψήφιος καγκελάριος των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών Πέτερ
Στίανμπρικ ζήτησε από ραδιοδώνου να …αποβληθεί η Ουγγαρία από την ΕΕ(!) γιατί
δεν υπακούει στις απαιτήσεις του Βερολίνου. Παίζοντας τον «καλό μπάτσο», η
Άνγκελα Μέρκελ, δήλωσε ότι «θα κάνουμε τα πάντα για να φέρουμε την Ουγγαρία στο
σωστό δρόμο, αλλά δεν θα στείλουμε αμέσως το ιππικό»!
Ο Όρμπαν δεν άφησε αναπάντητη την πρόκληση. «Οι Γερμανοί
έστειλαν ήδη μια φορά το ιππικό τους και μάλιστα με τη μορφή των πάντσερ»,
δήλωσε αναφερόμενος στην κατάληψη της Ουγγαρίας το Μάρτιο του 1944 από τα
ναζιστικά στρατεύματα. «Παράκληση μας θα ήταν να μην τα ξαναστείλει. Άλλωστε
και τότε δεν ήταν καλή ιδέα και δεν λειτούργησε», πρόσθεσε ειρωνικά, υπονοώντας
τη μετά από ένα χρόνο κατάληψη της Ουγγαρίας από το σοβιετικό Κόκκινο Στρατό.
Σε όποια χώρα της ΕΕ και αν στραφεί κανείς, βλέπει αντιδράσεις. Ακόμη και στην
κατ’ εξοχήν χώρα των «ευρωλαμόγιων», την Ιταλία. «Κάθε μέρα που περνάει, το
όνειρο που είχε γίνει πραγματικότητα για τη γενιά μου, φαίνεται ότι
μετατρέπεται σε εφιάλτη για πολλούς», δήλωσε στη Φλωρεντία η υπουργός
Εξωτερικών της Ιταλίας, Έμα Μπονίνο. Για «εφιάλτη» έκανε λόγο μέχρι και ο
δήμαρχος της Φλωρεντίας Ματέο Ρέντσι, ένα δεξιότατο στέλεχος του πολιτικά
πανάθλιου Δημοκρατικού Κόμματος των πρώην κομμουνιστών της Ιταλίας που έχουν
εκφυλιστεί και ξεφτιλιστεί πλήρως. Στην Αγγλία, με το που τόλμησε ο
πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, δεξιός και αυτός, να ανακινήσει το θέμα της ΕΕ,
έχει βρει κυριολεκτικά το διάολο του! Με επικεφαλής τη Δεξιά και τους βουλευτές
της, έχει ήδη δημιουργήσει ένα πανίσχυρο, συντριπτικά πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ
της άμεσης αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ. Με νύχια και με δόντια
προσπαθεί ο Κάμερον, με την πίεση και στήριξη του Ομπάμα, να το ελέγξει και να
το αναχαιτίσει.
Φτάσαμε στο σημείο να δημοσιεύονται στην ακραία
φιλοευρωπαϊκή γαλλική εφημερίδα Μοντ άρθρο με τίτλο «Να βγούμε από το ευρώ για
να σώσουμε την Ευρώπη»! Ο αρθογράφος Ζαν-Πιερ Βεσερινί, καθηγητής Δικαίου και
Οικονομικών Επιστημών, στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του υποστηρίζει ότι είναι
αδύνατος ο συγκερασμός των συμφερόντων της Γαλλίας με αυτά της Γερμανίας. «
Πολυάριθμοι είναι οι δρόμοι που θα μπορέσουν να οδηγήσουν στο περισσότερο ή
λιγότερο εγγύς τέλος του ευρώ. Η μόνη βεβαιότητα είναι ότι αυτό το τέλος είναι
αναγκαίο. Αναγκαίο και με τις δύο έννοιες αυτής της λέξης: απαραίτητο και
αναπότρεπτο» υπογραμμίζει καταλήγοντας. Είναι προφανές ότι βρισκόμαστε μπροστά
σε μια σοβαρότατη κρίση του ευρώ και της ΕΕ, η οποία δεν αποκλείεται να
προσλάβει και διαλυτικές διαστάσεις, αν οι αστικές τάξεις των μεγάλων
ευρωπαϊκών χωρών αρνηθούν τελικά να υποταχθούν στο Τέταρτο Ράϊχ. Εξόφθαλμη
είναι όμως η αποκαρδιωτική απουσία της Αριστεράς από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Με μοναδική εξαίρεση το ΚΚΕ, πουθενά στην Ευρώπη τα κομμουνιστικά κόμματα ή
αριστερά κόμματα που έχουν μια ορατή εκλογική απήχηση και εκπροσωπούνται στα
κοινοβούλια δεν έχουν γραμμή αποχώρησης από την ΕΕ και το ευρώ. Εδώ οι Γάλλοι
λένε να φύγει η Γαλλία από το ευρώ, οι Ιταλοί αστοί μιλούν για «εφιάλτη», οι
Βρετανοί θέλουν σύσσωμοι να σηκωθούν να φύγουν εντελώς από την ίδια την ΕΕ και
ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν λύση ….μέσα στο ευρώ!!!
Με τέτοια γραμμή η Αριστερά δεν πάει πουθενά. Στέκεται
ουσιαστικά άβουλη στο πλάι και περιμένει από τους αστούς να αποφασίσουν με βάση
τα αποκλειστικά δικά τους συμφέροντα τιε τύχες των λαών της Ευρώπης – και
μάλιστα από τους δεξιούς αστούς γιατί οι σοσιαλδημοκράτες είναι παντού
«Κουίσλινγκ» των Γερμανών! Όποια λύση και να δώσουν όμως οι αστικές τάξεις, θα
είναι ολέθρια για τους εργαζόμενους της Ευρώπης.
από το «Πρίν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου