την απόφασή του, να παραιτηθεί της μισθοδοσίας του. Και μετά από την τελευταία αυτή αντιστασιακή του πράξη, αποσύρθηκε ήσυχος στα ενδότερα των Προεδρικών Βερσαλλιών, έχοντας χαρίσει το παντεσπάνι του στο λαό. Αφού αναπαυθεί για λίγες μέρες, (μετά από τόση αντίσταση και τόσο φιλανθρωπικό έργο) θα παραστεί στις τοπικές εκδηλώσεις για τα ελευθέρια της πόλης μας και λίγο αργότερα την 25η Μαρτίου, κατά τον εορτασμό της παλιγγενεσίας του Έθνους, σε κάποια άλλη περιοχή, ευελπιστώντας να κερδίσει τις ευχαριστίες του εξαθλιωμένου λαού. Οι καιροί όμως άλλαξαν κε Πρόεδρε, το ξυπνητήρι (της συνείδησης σας) άργησε πολύ να χτυπήσει και ο θόρυβός του, μάλλον με θρόισμα φύλλων μοιάζει, παρά με σάλπισμα από αγωνιστικά τύμπανα. Για το λόγο αυτό, μη χαλάτε και το χουζούρι σας Πρόεδρε. Καληνύχτα και όνειρα γλυκά. Α και μη το ξεχάσω, τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς, στους λοιπούς συνδαιτυμόνες σας, του Μεγάρου Μαξίμου. Ποιός ξέρει, μπορεί εκεί στη μεσημεριανή τους σιέστα, να πετάξουν και του λόγου τους, τίποτε αποφάγια από τα μισθουλάκια τους, ως ένδειξη φιλανθρωπίας και αντίστασης, για τα συσσίτια του λαού. Και τέλος έτσι για νανούρισμα, να σας αφιερώσω αντί για το "Καλημέρα ήλιε, καλημέρα" που μπορεί να ταράξει τον πρότερο σοσιαλιστικό σας ύπνο, ένα αργόσυρτο ηπειρώτικο, το "ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται κι ο νους μου απ΄ τη δίχρονη σιωπή σας, δε συμμαζώνεται".
Υστ1. Το ανωτέρω άσμα να το μάθεις και στο Γιώργο, να το παραδώσει στο Βενιζέλο, μαζί με τα υπόλοιπα ρετάλια του ΠΑΣΟΚ. Ένας ήλιος-ύμνος για το κόμμα θα του χρειαστεί του Βαγγέλη, καθότι το " ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος που ανατέλλει και που μας οδηγεί σε μια Ελλάδα σοσιαλιστική" μας οδήγησε τελικά ντουγρού στον γκρεμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου