Λιγότεροι ή καθόλου βουλευτές;

του Απόστολου Διαμαντή

Νέες μεταρρυθμιστικές ιδέες προπαγανδίζουν οι δήθεν εκσυγχρονιστές, που υποτίθεται θα σώσουν την Ελλάδα από την καθυστέρηση. Μία απ' αυτές είναι και η μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200!

Η πρώτη ερώτηση που προκύπτει εντελώς αβίαστα είναι γιατί να μειωθούν οι βουλευτές; Για να εξοικονομήσουμε χρήματα; Μα 100 βουλευτές επί 7 χιλιάδες που παίρνουν ίσον 700 χιλιάδες. Θα σωθεί η Ελλάδα με τις 700 χιλιάδες; Όχι. Τότε;

Τότε κάτι άλλο συμβαίνει. Και αυτό που συμβαίνει είναι πως τα πολιτικά κόμματα, προκειμένου να θολώσουν τα νερά, προκειμένου δηλαδή να κοροϊδέψουν τον κόσμο, ο οποίος έφτασε να μισεί τους βουλευτές και το κοινοβούλιο, πλασάρουν την μείωση του αριθμού των βουλευτών, κολακεύοντας την εξαγριωμένη κοινή γνώμη. Πρόκειται για πραγματικό λαϊκισμό και μάλιστα του αισχίστου είδους.

Η Βουλή ούτως ή άλλως έχει καταργηθεί. Μόνον τυπικά λειτουργεί. Ψηφίζει νόμους που έχουν

συνταχθεί από άλλα κράτη, από ξένους δηλαδή, από τους δανειστές της χώρας, οι κυβερνήσεις απλώς τις μεταφέρουν στη Βουλή με μικρές διορθώσεις και οι βουλευτές ψηφίζουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μάλιστα, όσοι τολμάνε να μην ψηφίσουν είτε υποχρεώνονται να παραιτηθούν είτε διαγράφονται.

Η απαίτηση αυτή, να παραιτείται ο βουλευτής όταν διαφωνεί, είναι πρωτοφανής και από μόνη της καταργεί το κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Ο βουλευτής έχει πλήρη ελευθερία σύμφωνα με το σύνταγμα και φυσικά δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, διότι τότε θα αυτοακυρώνονταν. Εάν ο βουλευτής είναι υποχρεωμένος να δέχεται τις αποφάσεις του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, τότε γιατί να υπάρχει κοινοβούλιο; Ποιος ο λόγος; Στην περίπτωση αυτή της υποχρεωτικής συμμόρφωσης με την εκτελεστική εξουσία, το κοινοβούλιο λειτουργεί τυπικά. Είναι ουσιαστικά ανακτοβούλιο. Πρόκειται για ένα σώμα διορισμένων.

Όχι εκλεγμένων.

Έτσι έχουν τα πράγματα. Το κοινοβουλευτικό μας σύστημα μόνον τυπικά υπάρχει. Είναι απλός μανδύας. Δεν λειτουργεί. Αποφασίζει ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ο οποίος μεταφέρει αποφάσεις των δανειστών και της ευρωζώνης και οι βουλευτές ασυζητητί τις εκτελούν. Εφόσον λοιπόν απλώς εκτελούν ως υπάλληλοι, έρχεται ο Σταύρος Θεοδωράκης και ζητάει αντί να είναι 300 και να μας κοστίζουν, να γίνουν 200.

Και γιατί να γίνουν 200; Μήπως να τους κάνουμε 100 να γλιτώσουμε περισσότερα; Και εφόσον δεν μπορούν να αποφασίζουν και είναι υποχρεωμένοι να δέχονται τις αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης, γιατί να είναι 200; Να γίνουν 7, όσα και τα κόμματα. Εφόσον οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες λειτουργούν ως λόχοι, με μια φωνή, τότε γιατί γίνονται οι συνεδριάσεις; Δεν υπάρχει λόγος. Ας πηγαίνουν οι γραμματείς των κοινοβουλευτικών ομάδων, ας συνεδριάζουν για μια ωρίτσα και τέλος. Αφού έτσι, κι αλλιώς η απόφαση είναι δεδομένη.

Και εφόσον η απόφαση πρέπει να είναι δεδομένη, γιατί να έχουμε κοινοβούλιο και να μπαίνουμε σε έξοδα για άχρηστες εκλογές; Εφόσον αποφασίζουν οι Βρυξέλλες και η κυβέρνηση, ας αποφασίζουν και ας το κλείσουν το κοινοβουλευτικό μαγαζί.

Είμαι βέβαιος ότι πολύ θα τo 'θελαν. Ακόμα και αυτό το απαξιωμένο κοινοβούλιο τους τρομάζει. Είναι εμπόδιο. Και δεν το θέλουν. Διότι κάποιοι περίεργοι μπορεί κάποια στιγμή να καταψηφίσουν. Οπότε το σχέδιο διακυβέρνησης στο σημείο αυτό πάσχει. Και έρχεται ο Σταύρος και τους μειώνει. Άλλο 300, άλλο 200. Ο κίνδυνος ατυχήματος είναι μικρότερος.

Κάπως έτσι πορεύεται η Ελλάδα. Χωρίς Βουλή. Και χωρίς θεό εννοείται. Πάει κατά τις προσταγές των ανωτέρων της. Αλλά κανένα έθνος στην ιστορία δεν επιβίωσε, παριστάνοντας τον υπηρέτη. Τα έθνη αυτά μοιραία χάνονται από το προσκήνιο της ιστορίας.

Η Ελλάδα όμως ουδέποτε έσκυψε το κεφάλι στην ιστορία. Δεν θα το κάνει ούτε και τώρα. Και όσο για τον αριθμό των βουλευτών, η σωστή πρόταση είναι όχι να μειωθούν, αλλά να αυξηθούν. Και να ανακτήσουν την εξουσία τους. Μπας και πάρει μπρος το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα.

από το «tvxs.gr»