Λίβελος

 

του Στάθη

Τρόμος πάνω απ’ την πόλη.

Σε καθεστώς τρόμου ζει η Ελλάδα.

Καθημερινώς φορολογικά ανακοινωθέντα.

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν.

Ντου για κατασχέσεις στους μισθούς. Στις συντάξεις. Αν κάποιος φτωχοδιάβολος δεν τα βγάλει πέρα με τις υποχρεώσεις του μηνός στην Εφορία, ντου η Εφορία στον μισθό του.

Ο απίθανος Τρύφων Αλεξιάδης!

Πάει ολοταχώς να γίνει ο πιο μισητός άνθρωπος στην επικράτεια. Ένας Άδωνις Γεωργιάδης της Αριστεράς (- της ποιάς;) Ο άνθρωπος αυτός

ακόμα κι αν το μνημόνιο δεν προέβλεπε τόσα δεινά, θα τα εφεύρισκε ο ίδιος! Εξαγγέλλει

σφαγές και λεηλασίες, σαν να την βρίσκει!

Μπουκάρει νύχτα στις επιχειρήσεις και στα σπίτια αυτοαπασχολούμενων, ωσάν οι εφοριακοί ή ο ΣΔΟΕ να ‘ναι Τάγματα Εφόδου. Και επαίρεται ότι έτσι πατάσσεται η φοροδιαφυγή,

πονάει χέρι, κόβει κεφάλι,

ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!

Και επαίρεται! Μιλάει με μια αβάσταχτη χαζοχαρουμενιά την ίδια ώρα που παραβιάζει κάθε ιερό και όσιο της συμπεριφοράς της Αριστεράς στους πολίτες. Ασκεί  την πιο πρωτόγονη δημαγωγία, απευθύνεται στο πιο σκοτεινό αταβισμό – είναι δυνατόν

αυτή η πολιτική να ‘ναι το δείγμα γραφής του ήθους της Αριστεράς; Αντί να πετύχει ένα δίκαιο και παραγωγικό φορολογικό σύστημα, η κυβέρνηση αρπάζει απ’ όπου βρει!

Τρομοκρατώντας!

Εθίζοντας τους πολίτες στον τρόμο! Σήμερα για την Εφορία, αύριο για οτιδήποτε άλλο!

Κάθε μέρα κι ένας νέος φορολογικός πτωχοπροδρομισμός. Με τα έσοδα των πολλών να μειώνονται, με τη φορολογία πάνω τους να αυξάνεται – που θα βγει αυτή η παράνοια; ΕΝΦΙΑ, Εφορία, δόσεις, τράπεζες, μια δόση να χάσεις, έξω μιαρέ απ’ τις ρυθμίσεις, τρεις δόσεις να καθυστερήσεις, κόκκινο το δάνειο στην Τράπεζα – που θα πάει αυτή η δουλειά; Πλην όμως

δεν μπορείς και μελαγχολείς. Και μετά τρελαίνεσαι. Πέντε, έξι πλέον, χρόνια τώρα, τρέχεις και δεν σώνεις, Η ζωή σου σώνεται

κι όση σου μένει, είναι αιχμαλωτισμένη. Κάτι για σεισάχθεια εν μέτρω και μελετημένη έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα σε κυνηγάει κι αυτός για να πληρώσεις χρέη που δεν δημιούργησες εσύ, και σε απειλεί, σε τρομοκρατεί, ποιός; η Αριστερά,

που στο κέντρο της πολιτικής της έχει τον άνθρωπο, όχι τον μισθό του. Θα γραπώσουμε τους φοροφυγάδες, «να πιάσαμε δυο», σου λέει ο γελοίος και γραπώνει απ’ τον λαιμό 6.000.000 πολίτες. Κι απ’ τον σβέρκο άλλα 4.000.000 !

Που ήσασταν κρυμμένοι όλοι εσείς που τώρα ξεσαλώνετε, όταν η Αριστερά απευθυνόταν στον λαό για να σώσει τα σπίτια που είχαν πάρει φωτιά; Τώρα τους ρίχνετε βενζίνη

και ελπίζετε από τα αποκαΐδια να εισπράξετε το αίμα. Στάχτη και μπούρμπερη θα εισπράξετε, στάχτη πένθιμη θα βάζετε στα μαλλιά σας, όταν θα φεύγετε κυνηγημένοι για να γλυτώσετε την πίσσα και τα πούπουλα – δεν μιλάει τώρα ο κόσμος, μαζεύει.

Εσείς του παίρνετε και ο κοσμάκης μαζεύει.

Του παίρνετε το υστέρημα , τη δυνατότητα να πληρώσει , του παίρνετε την αξιοπρέπεια,

και τον καθυβρίζετε κι από πάνω! Τον αντιμετωπίζετε ως κατά τεκμήριο μπαγαπόντη και μπαταχτσή. Πολλές στρεβλές σκέψεις έχουν χωθεί στο μυαλό σας – πετάνε απ’ τις τσέπες τα λεφτά των μισθωτών σαν πουλιά και σεις πετάτε πάνω στα κεφάλια τους σαν τα κοράκια.

Δεν παίρνει δουλειές των 4.000.000 ευρώ ο μισθωτός, κ. Φλαμπουράρη, λογαριασμούς παίρνει, τη λέζα του δικομματισμού πληρώνει και συ του τρως τη σύνταξη ως το μεδούλι;  τον φορολογείς ως το κόκκαλο; Τι θα

κάνεις με τα μαγαζάκια που θα κλείσουν; με τους ανέργους που θα προστεθούν τι θα κάνεις; ως πότε οι φτωχοί θα τρώνε παχιές κουβέντες;

Πότε προλάβατε να γίνετε όπως εκείνοι που αντιπαλεύατε; Πότε έγινε ο Ολάντ δικός μας  άνθρωπος και ο Στουρνάρας σύντροφος;

Να σας πει η ταπεινότης μου από πότε. Από τότε που πήρατε την εξουσία και τη χάσατε. Από τότε που την εκχωρήσατε  στην κυρία Μέρκελ. Καμιά εξουσία δεν έχετε. Ανδρείκελα της Τρόικας γίνατε και φερέφωνα των διαταγών της.

Πότε πρόλαβε  η κυβέρνηση Παππά - Δραγασάκη να ετοιμάσει 1.000.000 κατασχετήρια! 1.000.000 κατασχετήρια μισθών και συντάξεων, μωρέ! Εναντίων ποιών;  των Μαμελούκων που προελαύνουν εναντίον της Αδριανούπολης ή εναντίον εκείνων που δεν έχουν πια στον ήλιο μοίρα;

Αυτό είναι ανθρωποφαγία.

Και κοροϊδεύετε κι από πάνω. Διότι είναι εμπαιγμός ο προσωπικός φωτογράφος του πρωθυπουργού. Είναι αθλιότητα τα γεμιστά. Δεν έχετε συναίσθηση πλέον, αλλά αναίσχυντοι έχετε μπει σε ένα ρολάκι που σας  έχει πάρει τη ζωή και την ψυχή λάφυρο.

Ξέρω ότι γράφω λίβελο. Ντρέπομαι που το κάνω, αλλά θα ντρεπόμουν περισσότερο αν δεν το έκανα. Όμως ακόμα και τη δική μου ντροπή την ακυρώνει ο τρόπος σας, τα σαλιαρίσματα – ότι αγωνισθήκατε – για ποιο πράγμα; για να γίνετε ανδρείκελα; Τα σαλιαρίσματα μιας αντιμνημονιακής ρητορικής που χρησιμοποιείτε ακόμα, ενώ έχετε εξαπολύσει πογκρόμ! Η ευκολία με την οποία λέτε ανοησίες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μεταλλάχθηκε, ενώ έχει γίνει μια μαριονέτα, η ευκολία με την οποία λέτε ψέματα σε όλους για όλα, η ευτέλεια στην οποίαν βυθίζετε την πολιτική ζωή, εσείς που νεκραναστήσατε τον δικομματισμό και τώρα χορεύετε μαζί του το βαλς των ωμοφάγων.

Δεν το έχετε καταλάβει, αλλά ο λαός έχει τελειώσει μαζί σας. Σας έδωσε τη δεύτερη ευκαιρία, μουδιασμένος, αλλά με κρύα καρδιά, άλλοι κακήν κακώς κι άλλοι με μια ύστατη ελπίδα και τώρα όλοι μαζεύουν τα έργα σας: περικοπές εισοδημάτων και αυξήσεις φόρων. Υποταγή στους Δυνατούς και Υποτέλεια στους Επικυρίαρχους. Οι πολίτες μαζεύουν τα έργα σας

αλλά κυρίως βδελύσσονται όλο και πιο πολλοί, όλο και πιο γρήγορα τον τρόπο σας: το χαζοχαρούμενο και κουτοπόνηρο στυλάκι με το οποίο διαπράττετε τον φόνο.

Τρομαγμένοι και οι ίδιοι με τον εαυτόν σας. Με μαύρο δάκρυ θα έπρεπε να κλαίει για τον τρόπο που κυβερνάει η κυβέρνηση κι όχι με αλαζονεία και μεγαλοστομίες να φτιασιδώνει τον αισχρό χαμό της πατρίδας. Γνωρίζετε τι κάνετε, δεν θα το φέρετε εις πέρας, θα το φέρουν αυτοί που θα σας τελειώσουν, προσπαθώντας να τελειώσουν και την Ελλάδα.

Δεν θα το καταφέρουν. Το finis Graeciae γράφηκε σε μια γλώσσα από αιώνες νεκρή, η Ελλάδα όμως ζει ακόμα και πέπρωται να ζήσει…

από το "enikos.gr"