Αγαπητέ πιτσιρίκο, ΕΠΑΜ

από το blog του "Pitsirikos"

Το 2010 ο τότε φερόμενος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας μας είπε ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορεί πλέον να δανειστεί από τις αγορές χρήματος και πρέπει να υπαχθεί στον έλεγχο της τρόικας προκειμένου να δανειστεί τα απαιτούμενα κεφάλαια έτσι ώστε να συνεχίσει να πληρώνει τα ομόλογα που έληγαν και όχι μισθούς και συντάξεις όπως μας έλεγαν.

Από εκείνο το σημείο και ύστερα στήνεται στη χώρα ένας μηχανισμός παραπληροφόρησης και τρομοκράτησης του λαού με στόχο να τον αναγκάσει να έχει σκυμμένο το κεφάλι και να πληρώνει με το εισόδημα του και με την περιουσία του το χρέος που δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες που βρίσκονται πίσω τους.

Ένα χρέος που το μεγαλύτερο μέρος του είναι αυτό που ονομάζουν δημόσιο και αποτελεί το φανερό αλλά και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι δηλαδή το χρέος των χρεοκοπημένων από την αρχή της κρίσης το 2008 ελληνικών τραπεζών, για το οποίο δε μιλάει κάνεις, εκτός από μια αναφορά του Στουρνάρα που έκανε κατά λάθος κάποια στιγμή μέσα στη βουλή και το οποίο πληρώνει πάλι ο ελληνικός λαός.

Ο μηχανισμός αυτός με τη χρηματοδότηση του εγχώριου και ξένου μεγάλου κεφαλαίου, με κύριο όργανο προπαγάνδας τα εξαγορασμένα σχεδόν στο σύνολο τους ΜΜΕ βομβαρδίζουν καθημερινά τα τελευταία 6 χρόνια το λαό με ασύστολα ψεύδη και με απόκρυψη της αλήθειας για την ουσία του προβλήματος, με κύριο άξονα την άποψη ότι η θέση της χώρας στο ευρώ είναι δεδομένη, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος και ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε σαν λαός είναι απλά να επιλέγουμε, όποτε οι δανειστές μας επιτρέψουν να κάνουμε εκλογές, αυτούς που θα εφαρμόσουν αυτά που εκείνοι έχουν αποφασίσει για εμάς.

Παράλληλα η ανοχή μιας σειράς θεσμών στη χώρα, οι οποίοι έχοντας συνδέσει το μέλλον της χώρας με το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για καθαρά ιδιοτελείς λόγους των μελών τους, όπως οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και η ανύπαρκτη δικαιοσύνη βοήθησε στη δημιουργία και συντήρηση ενός μαύρου πέπλου που σκεπάζει τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια και κάνει τη σκέψη και μόνο μιας άλλης λύσης να φαντάζει ουτοπική.

Σε αυτά τα πλαίσια, το 2011 δημιουργήθηκε το Ε.ΠΑ.Μ. ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.

Μια σύμπραξη απλών ανθρώπων της κοινωνίας αγνώστων στα ΜΜΕ και στο ευρύ κοινό που είχε σαν στόχο τη δημιουργία ενός μετώπου με τη φιλοσοφία του ΕΑΜ δηλαδή τη συστράτευση όλου του λαού ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης ή ιδεολογίας απέναντι στις δυνάμεις του άξονα τότε και σε αυτές των τοκογλύφων-δανειστών σήμερα.

Γιατί, πέρα από κάθε αμφιβολία, η κατάσταση αυτή που ζούμε τα τελευταία 6 χρόνια δεν είναι κάτι διαφορετικό από πόλεμο.

Δεν είναι βέβαια ένας πόλεμος με τανκς και βόμβες αλλά ένας πόλεμος ψυχολογικός και

οικονομικός που έχει κηρυχθεί στον ελληνικό λαό.

Το Ε.ΠΑ.Μ δημιουργήθηκε με σκοπό να απελευθερώσει τη χώρα από τα δεσμά του χρέους, των τοκογλύφων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ, και παράλληλα να απαντήσει στο ερώτημα του τι γίνεται την επόμενη μέρα.

Το Ε.ΠΑ.Μ, ξεκινώντας από τα ανεκπλήρωτα προτάγματα του ΕΑΜ, τα οποία μπορούσε κανείς να βρει στη συνθηματολογία αλλά όχι στο έργο των κομμάτων εξουσίας τα τελευταία 40 χρόνια, δηλαδή την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, τη δικαιοσύνη, έχει ολοκληρωμένη πρόταση όχι μόνο εξόδου της χώρας από την επίπλαστη κρίση αλλά και παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης της σε όλους τους τομείς.

Μια πρόταση που στο επίκεντρο βάζει ξανά τον εργαζόμενο λαό και τις ανάγκες του και όχι τις πολυεθνικές και το εγχώριο μεγάλο κεφάλαιο. Που έχει σαν στόχο μια ελληνική οικονομία αυτάρκη σε όλους τους τομείς το προϊόν της οποίας θα στηρίζεται στην υψηλής ποιότητας εργασία των κατοίκων της οι οποίοι και θα καρπώνονται αυτό το προϊόν στο σύνολό του.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο δεν έχει σαν στόχο το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας.

Στόχος του, στόχος μας είναι η απελευθέρωση της χώρας και η επαναφορά της σε τροχιά ανάκαμψης με βάση τα εξής προτάγματα:

Καταγγελία και διαγραφή του χρέους, επιστροφή σε εθνικό ΚΡΑΤΙΚΟ νόμισμα, τιμωρία των ενόχων και συντακτική εθνοσυνέλευση με σκοπό τη δημιουργία νέου συντάγματος τα οποία εξειδικεύονται σε επιμέρους ενέργειες και πολιτικές οι οποίες προβλέπονται στο πρόγραμμα του λεπτομερώς σε επίπεδο δράσεων μέρα με τη μέρα.

Σήμερα, το σύνολο του πολιτικού συστήματος εντός κοινοβουλίου έχει ξοφλήσει.

Το επίπεδό μου δεν μου επιτρέπει να ασχοληθώ καθόλου με το κόμμα των μπράβων της νύχτας, ούτε με τα αποκόμματα των ολιγαρχών.

Θα αναφερθώ όμως σε αυτούς που διαφωνούν και υποτίθεται ότι είναι απέναντι στο καθεστώς όπως το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ καταγγέλλει τον καπιταλισμό και την Ευρωπαϊκή ένωση, αλλά κάθε χρόνο απλώνει το χέρι στο πολιτειακό σύστημα του οποίου το Σύνταγμα δεν αναγνωρίζει και τσεπώνει την κρατική επιχορήγηση (κάποια εκατομμύρια ευρώ) για να πληρώνει τα άεργα στελέχη του, τύπου Κουτσούμπα και Μαΐλη, τα οποία από πρώτο χέρι γνωρίζω ότι δεν έχουν ούτε ένα ένσημο εκτός κόμματος.

Παράλληλα τα κοπρόσκυλα αυτά που από την ώρα που τελείωσαν το λύκειο είναι στο κόμμα και πληρώνονται από αυτό δηλαδή από εμάς για να το παίζουν επαναστάτες δεν έπαψαν ούτε στιγμή όλα αυτά τα χρόνια να χαριεντίζονται με τα παπαγαλάκια στα κανάλια των ολιγαρχών την ώρα που το κόμμα τους απέλυε τους εργαζόμενους του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού που διατηρούσε όλα αυτά τα χρόνια χάρη στην παραχωρημένη από το κακό αστικό κράτος συχνότητα του ελληνικού λαού.

Είναι τόσο ξεπουλημένοι που δε ντράπηκαν να βάλουν στο Ριζοσπάστη διαφήμιση της κόκα κόλα αλλά και να δηλώσουν μέσω του ηγέτη τους προσφάτως ότι η έξοδος από το ευρώ είναι καταστροφή. Αυτά που μας λένε δηλαδή και οι άλλοι.

Την περίοδο των πλατειών με τις μεγάλες κινητοποιήσεις του λαού λειτουργούσαν πάντα διασπαστικά με τις χωριστές συγκεντρώσεις, για να μη θυμηθώ τις ηρωικές μάχες σώμα με σώμα με τους «αντιεξουσιαστές» στην υποτιθέμενη προσπάθεια των τελευταίων να μπουν στη βουλή.

Προφανώς και δεν είναι τυχαίο που όσο τους θυμάμαι παίρνουν 5%. Είπαμε ο κόσμος είναι μαλάκας αλλά όχι τόσο ώστε να ψηφίσει ΚΚΕ.

Είναι κρίμα γιατί η πλειοψηφία του κόσμου που τους ψηφίζει έχει τουλάχιστον στοιχειώδη γνώση της ιστορίας της Ελλάδας αλλά μέχρι εκεί. Από κει και πέρα, τουλάχιστον οι άνθρωποι που έχω συναναστραφεί εγώ μόνο συνθήματα και πρόταση μηδέν.

Το Ε.ΠΑ.Μ δεν ζητά μόνο την ψήφο μας. Δεν λειτουργεί με τη λογική της ανάθεσης των κλειδιών της χώρας από ένα λαό καναπεδάτο έτσι ώστε να του λύσει τα προβλήματα και αυτός να παρακολουθεί τρώγοντας πίτσα και πίνοντας κόκα κόλα.

Είμαστε σε μια περίοδο που τα προβλήματα δεν είναι τεχνικά αλλά πολιτικά.

Δηλαδή, σε σχέση με το πολυσυζητημένο θέμα του εθνικού νομίσματος η μετάβαση σε αυτό για το επιστημονικό προσωπικό της χώρας από τεχνικής άποψης είναι υπόθεση ρουτίνας, όπως ήταν και η μετάβαση στο ευρώ.

Για να μπορέσουν όμως οι επιστήμονες να κάνουν τη δουλειά τους, πρέπει ο λαός να είναι έτοιμος να στηρίξει αυτή τη δουλειά στο βαθμό που κάτι τέτοιο προϋποθέτει ρήξη με το ευρωπαϊκό και εγχώριο καθεστώς.

Δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να είμαστε στο δρόμο. Μπορούμε να είμαστε στη δουλειά μας ή να ζούμε τη ζωή μας όσο η κυβέρνηση μας θα κάνει τη δουλειά της όπως και τώρα.

Εκείνο που πρέπει όμως να κάνουμε είναι να είμαστε ενημερωμένοι όσο καλύτερα μπορούμε να έχουμε πίστη στο στόχο μας να έχουμε αυτιά, μάτια και κυρίως μυαλά ανοιχτά και να στηρίζουμε την εθνική προσπάθεια με όποιο τρόπο χρειαστεί όσο καλύτερα μπορούμε.

Αλλιώς, αν αναζητούμε πάλι κάποιον σωτήρα να κάνει όλη τη δουλειά για μας, είμαστε χαμένοι.

Πρέπει το συντομότερο δυνατόν να αναζητήσουμε ενημέρωση για τις βασικές πτυχές του θέματος του εθνικού νομίσματος έτσι ώστε να σταματήσουμε να φοβόμαστε και να δούμε ότι τεχνικά είναι όπως προείπα για τους επιστήμονες της χώρας κάτι σχετικά απλό. Το θέμα είναι για ποιον θα γίνει αυτή η μετάβαση.

Για το λαό η για τους ολιγάρχες. Εκεί είναι και η δουλειά η δική μας να επιλέξουμε αυτές τις δυνάμεις που ξέρουν το πως θα πάμε προς αυτή την κατεύθυνση αλλά έχουν και τα κότσια να κάνουν τη δουλειά.

Δεν αρκεί κάποιος να λέει ότι θα κάνει κάτι. Πρέπει να μπορεί και να θέλει και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το κρίνουμε εμείς. Σωστά αυτή τη φορά. Δε γίνεται να πιανόμαστε συνέχεια κορόιδα.

Η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα σαν πρώτο βήμα για την ανεξαρτητοποίηση της χώρας είναι κάτι που αργά η γρήγορα θα γίνει είτε το θέλουμε είτε όχι.

Η χώρα είναι σε οριακό σημείο αλλά και η ίδια η ευρωζώνη τα Έχει φάει τα ψωμιά της, οπότε είτε η διάλυση της, είτε το αδιέξοδο εδώ σε εμάς, θα μας πάει στο εθνικό νόμισμα αναπόφευκτα.

Το θέμα είναι να μας βρει όσο το δυνατόν ενημερωμένους και έτοιμους να υποστηρίξουμε την εθνική προσπάθεια εκείνη τη στιγμή.

Γι' αυτό, ας ξεκινήσουμε.

Γ.

(Αγαπητέ πιτσιρίκο, σε παρακολουθώ εδώ και χρόνια από την περίοδο που είχες την εκπομπή στο ΣΚΑΪ που ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί την ξεκινούσες με το «Αγαπητές φίλες». Το Blog σου ήταν και είναι σανίδα σωτηρίας για μένα κυρίως για το τρόπο σκέψης σου που είναι και δικός μου τρόπος σκέψης και θεώρησης των πραγμάτων. Έχουμε βρεθεί χωρίς να γνωριζόμαστε στους δρόμους τα τελευταία 6 χρόνια. Σου έχω στείλει διάφορα κατά καιρούς. Μια φορά μάλιστα μου έκανες και την τιμή να με δημοσιεύσεις. Έγραψα το συνημμένο κειμενάκι στο πλοίο πριν κανα δυο βδομάδες γυρίζοντας από τις διακοπές. Είμαι ΕΠΑΜ. Ήμουν ΕΠΑΜ πολύ πριν ιδρυθεί το 2011 και εσχάτως είμαι και μέλος. Είσαι και συ ΕΠΑΜ αλλά δε το ξέρεις ακόμα. Είμαστε πάρα πολλοί ΕΠΑΜ απλά οι περισσότεροι δε το ξέρουμε ακόμα. Αυτός είναι και ο λόγος που στο στέλνω και σου ζητώ να το δημοσιεύσεις. Μια προσπάθεια να έρθουν οι αναγνώστες σου σε επαφή με τον εαυτό τους. Φοβάμαι μήπως θεωρήσεις ότι δημοσιεύοντάς το δίνεις γραμμή για ψήφο στις εκλογές. Αν το δεις έτσι, το καταλαβαίνω και προφανώς δε θα σου κρατήσω κακία. Ξέρω ότι αυτές τις μέρες γίνεται χαμός και ότι δεν προλαβαίνεις να διαβάζεις και να διορθώνεις. Γι’ αυτό και πριν στο στείλω θα πάω να κάνω έναν έλεγχο για τους τόνους. Το κείμενο αυτό είναι απ’ την ψυχή μου. Αν νιώθεις ότι έχει να προσθέσει κάτι στον πολιτικό διάλογο, δημοσίευσέ το. Αν όχι, κράτα το για σένα. Να ξέρεις πάντως ότι υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της με όλα τα στραβά τους και ότι παλεύουν ανιδιοτελώς για να δούμε όλοι καλύτερες μέρες. Και που δε θα σταματήσουν να παλεύουν και μετά τις εκλογές. Δεν έχω βάλει τίτλο. Αν το δημοσιεύσεις βάλε ό,τι θέλεις εσύ ή ένα «Αγαπητέ πιτσιρίκο». Να είσαι καλά φίλε. Καλή λευτεριά.)

(Αγαπητέ φίλε, δεν έχω ποτέ πρόβλημα να δημοσιεύσω κείμενα ανθρώπων που σκέπτονται και αγωνίζονται. Με τους άλλους έχω πρόβλημα. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τους ανθρώπους που περπάτησα στους ίδιους δρόμους. Θα ήθελα, εκτός από εμάς, να δω ενωμένους -στον δρόμο και στις εκλογές- τους κομματικούς σχηματισμούς που παλεύουν για τη χώρα. Δεν με πειράζει να με κατηγορήσουν πως δίνω γραμμή. Με έχουν κατηγορήσει για όλα και για τα αντίθετά τους. Το «Αγαπητές φίλες» το έλεγα για να αναρωτιούνται όλοι γιατί το λέω. Βλέπετε που το θυμάστε ακόμα; Να είστε καλά. Καλή λευτεριά.)