Πώς φτάσαμε στο ξεπούλημα; Το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου... της ελπίδας.

του Δημήτρη Καζάκη

[Σημείωση: Το άρθρο αυτό ζητήθηκε από την εφημερίδα Το Χωνί και παραδόθηκε προς δημοσίευση για το φύλλο της 15ης Φεβρουαρίου. Οι εκδότες της εφημερίδας με ενημέρωσαν ότι επειδή δεν διέθεταν τον απαραίτητο χώρο στο συγκεκριμένο φύλλο, θα το δημοσίευαν αυτούσιο στο ερχόμενο φύλλο της 22ας Φεβρουαρίου. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, προφανώς για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, κι έτσι το αναρτώ ως έχει.]

Καλά τα επινίκια. Καλές οι χαρές και τα πανηγύρια, αλλά αναρωτιέμαι. Αν πιστέψουμε τον Τσίπρα και τους ζητωκραυγάζοντες δικούς του, στην Ελλάδα ήδη από την Δευτέρα 26/1 ήρθε η δημοκρατία, ίσως και η λαοκρατία για την οποία αγωνιζόταν το ΕΑΜ. Αν βέβαια πάρουμε στα σοβαρά τα συνθήματα που συνόδευαν την κατάθεση λουλουδιών στο μνημείο των εκτελεσμένων στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Με τη λιγούρα για εξούσια στο μάτι

Το κλίμα αυτό αποτύπωναν σε δηλώσεις σαν αυτή του Γ. Κιμούλη: "Η γενιά μου που κατηγορήθηκε ότι πολλά έχει προδώσει, κάνει πραγματικότητα το όραμα της γενιάς από την οποία γεννήθηκε και δεν πρόλαβε να το δει," Κόκκινο, 27/1. Τέτοια αμετροέπεια, τέτοια αλαζονεία, συνάδει μόνο με την λαχτάρα να βρεθείς στην κυβέρνηση, με τη λιγούρα του πεινασμένου για νομή της εξουσίας. Κι οφείλουμε να πούμε ότι η αριστερά της γενιάς του κ. Κιμούλη δεν έδειξε ποτέ τίποτε το διαφορετικό, εκτός από την γοητεία που ασκούσε πάντα πάνω της η νομή της δεδομένης εξουσίας.

Καμία σχέση με τα οράματα της γενιάς της αντίστασης και του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα για λαοκρατία, για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, για κοινωνική απελευθέρωση. Μόνο καπηλεία υπήρξε και υπάρχει. Καπηλεία των νεκρών. Ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να

καπηλευθεί τους εκτελεσμένους της Καισαριανής, ως αρχικομματάρχης της αριστεράς. Δεν τους τίμησε για τα ιδανικά για τα οποία έπεσαν, αλλά ως αριστερούς, κομμουνιστές.

Μόνο που δεν ήταν όλοι κομμουνιστές, αλλά και εκείνοι που ήταν έπεσαν υπέρ πατρίδος κι όχι υπέρ ιδεολογίας. Ήταν κομμουνιστές, γιατί ήταν πρώτα και κύρια πατριώτες, γιατί έδιναν τη ζωή τους για μια ελεύθερη Ελλάδα, για έναν κυρίαρχο λαό. Και ο θάνατός τους συμβόλιζε και εξακολουθεί να συμβολίζει τον αδιαπραγμάτευτο αγώνα μέχρις εσχάτων για τα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα του λαού και της πατρίδας. Επαναλαμβάνω, τον αδιαπραγμάτευτο αγώνα.

Ανάμεσά τους κείτεται νεκρός από τις σφαίρες των ναζί εκτελεστών του ο νεαρός Ναπολέων Σουκατζίδης, ο οποίος εκτελούσε χρέη διερμηνέα στο Χαϊδάρι, όπου ήταν κρατούμενος. Όταν ο ίδιος εκφώνησε από τη λίστα που του έδωσαν το όνομά του ανάμεσα σ' εκείνους που επρόκειτο να γράψουν ιστορία με την εκτέλεσή τους στη Καισαριανή, ο ναζί διοικητής διέταξε να εξαιρεθεί. Ο Ναπολέων δεν δέχθηκε επ’ ουδενί την εξαίρεση, μιας και κάποιος άλλος θα έπαιρνε τη θέση του. Δεν διαπραγματεύθηκε ούτε καν για τη ζωή του.

Μια "αμοιβαία επωφελής συμφωνία"...

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να καπηλεύεται κάποιος σαν τον κ. Τσίπρα την θυσία του, που απέναντι στους σημερινούς δυνάστες και κατακτητές της πατρίδας του Σουκατζίδη και των άλλων ηρώων, επιζητά απλά και μόνο τη διαπραγμάτευση; Και μάλιστα όπως λέει ο ίδιος, απλά μια "αμοιβαία επωφελή συμφωνία";

Ειλικρινά, προσωπικά δεν μπορώ να το καταλάβω. Επί 5 χρόνια ζούμε κυριολεκτικά έναν πόλεμο με άλλα μέσα. Έχουμε χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες κατεστραμμένες. Βρισκόμαστε στη χειρότερη και πιο καταστροφική κρίση, που μας προκάλεσαν οι πολιτικές και προγράμματα προσαρμογής που διέταξαν οι δανειστές. Κατελύθη κάθε έννοια δικαίου και δικαιώματος στην πατρίδα μας με όπλο ένα χρέος που είναι καθ' όλα παράνομο, καταχρηστικό και προϊόν κατάκτησης της χώρας μας χωρίς θερμό πόλεμο. Πράγμα που έχουν ομολογήσει πια σχεδόν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί.

Μπορεί λοιπόν να μου εξηγήσει κανείς τι σημαίνει "αμοιβαία επωφελής συμφωνία" ανάμεσα στο θύμα και το θύτη; Ανάμεσα στον καταπιεσμένο και τον καταπιεστή; Ανάμεσα στον υπόδουλο και τον δυνάστη;

Μάλλον πρόκειται για deja vu. Με την ίδια αμετροέπεια μας είπε κι ο παλιός Καραμανλής όταν έφερε την μεταπολίτευση ότι στο πρόσωπό του "αποκαταστάθηκε" η δημοκρατία, που ποτέ δεν υπήρξε στη χώρα μας. Και μας οδήγησε στην πιο διεφθαρμένη κυβερνητική απολυταρχία στην ιστορία του τόπου, η οποία σήμερα έχει παντελώς χρεοκοπήσει και πνέει τα λοίσθια απειλώντας να συμπαρασύρει στα τάρταρα της ιστορίας πατρίδα και λαό.

Οι παλιότεροι θυμούνται επίσης το γνωστό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, στις 19 σοσιαλισμός! Κι όντως ο σοσιαλισμός ήρθε στην Ελλάδα. Ο σοσιαλισμός των λαμόγιων και της κλεπτοκρατίας. Ο σοσιαλισμός της γενικευμένης αρπαγής και της λεηλασίας. Ο σοσιαλισμός της πιο απόλυτης εξαγοράς σ' όλα τα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.

Κι οφείλουμε να πούμε ότι ο κ. Τσίπρας τίμησε ιδιαίτερα τη γενιά του σοσιαλισμού της κλεπτοκρατίας. Παντού στη κυβέρνησή του θα βρούμε παλιότερα στελέχη με διαδρομή στην κλεπτοκρατία του ΠΑΣΟΚ κυρίως επί Σημίτη και Γ. Παπανδρέου. Πρώην προσωπικοί σύμβουλοι του ίδιου του ΓΑΠ είναι σήμερα υπουργοί (πχ. Βαρουφάκης, Κοτζιάς), ενώ στη θέση του Μπαλτάκου, ο κ. Σαγιάς με πολύ σκοτεινή ανάμιξη στα κυκλώματα ιδιωτικοποιήσεων κι όχι μόνο, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η προϋπηρεσία σε θέση κυβερνητική, ή συμβούλου του ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη ή ΓΑΠ, φαίνεται να αποτελεί το εισιτήριο για την "Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας", όπως ονομάστηκε από τον κ. Τσίπρα.

Με ανύπαρκτες "κόκκινες γραμμές"

Η όλη ιστορία των 15 ημερών που μας οδήγησαν στις Προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, ξεκίνησε με την συμφωνία για συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Η συγκυβέρνηση από μόνη της δεν ήταν μια κακή εξέλιξη. Αυτό που μας προβληματίζει είναι ο τρόπος. Πουθενά δεν υπήρξε μια ξεκάθαρη πολιτική συμφωνία με βάση την οποία έγινε δυνατή η συγκυβέρνηση. Πουθενά δεν διατυπώθηκαν "κόκκινες γραμμές". Το μόνο που φάνηκε να ενδιαφέρει τόσο τον κ. Τσίπρα, όσο και τον κ. Καμμένο, ήταν η νομή των θώκων της εξουσίας. Τα υπόλοιπα γι' αυτούς είναι λεπτομέρειες.

Κι έτσι πρωτοτύπησαν ακόμη και σε σχέση με την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, η οποία συγκροτήθηκε πάνω σε μια δημόσια Πολιτική Συμφωνία στις 23/6/2012. Μια πολιτική συμφωνία που ο καθένας θα μπορούσε να κρίνει και πρωτίστως να κρίνει την εφαρμογή της. Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος δεν θέλησαν να δημοσιοποιήσουν καμιά πολιτική συμφωνία, ώστε να μην κριθούν. Ο λόγος φάνηκε κατόπιν όταν, μέρα τη μέρα, άλλαζαν θέσεις και υποσχέσεις σαν τα πουκάμισα.

Η πρόστυχη καπηλεία των νεκρών

Ο κ. Καμμένος παρέδωσε το κόμμα του και τις προεκλογικές του υποσχέσεις περί "κόκκινων γραμμών" στα εθνικά θέματα, με αντάλλαγμα υπουργικούς θώκους. Αυτός φαίνεται ήταν εξαρχής ο σκοπός του, ο αυτοσκοπός της συμμετοχής σε μια συγκυβέρνηση. Για να κάνει τι; Μα για να καπηλευθεί κι αυτός το συναίσθημα και τους νεκρούς αυτού του λαού.

Δεν έφτανε η καπηλεία των νεκρών στη Καισαριανή για μικροκομματικούς λόγους από τον κ. Τσίπρα, είχαμε αντίστοιχη καπηλεία από τον κ. Καμμένο των νεκρών των Ιμίων. Πέταξε με ελικόπτερο πάνω από το θαλάσσιο χώρο όπου συνετρίβη το ελικόπτερο των Π. Βλαχάκου, Χ. Καραθανάση, Έ. Γιαλοψού για να ρίξει όπως-όπως ένα στεφάνι και να εξαφανιστεί κατόπιν σαν κλέφτης. Ο νέος υπουργός άμυνας της Ελλάδας, ποδοπατώντας κάθε εθιμοτυπία στην απόδοση τιμής σε νεκρούς κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, πήγε σαν κλέφτης στην περιοχή των Ιμίων και εξαφανίστηκε κάτω από το φόβο της τουρκικής αεροπορίας.

Δεν είχε το σθένος να πατήσει πάνω στα Ίμια και να τελέσει επιμνημόσυνη δέηση, όπως αρμόζει και προβλέπεται για τους ηρωικώς πεσόντες. Κι έτσι μ' αυτή του την κίνηση να θέσει τέρμα στο μορατόριουμ κυριαρχικών δικαιωμάτων που ισχύει για τη χώρα μας και προς όφελος της Τουρκίας σ' εκείνη την περιοχή από το 1996. Δεν τόλμησε ούτε καν να πάει με φρεγάτα στο θαλάσσιο χώρο ώστε να τιμηθούν οι νεκροί του πολεμικού ναυτικού όπως ακριβώς προβλέπεται από τις παραδόσεις του. Τέτοια ξευτίλα και καπηλεία.

Θα πληρώσουμε τους πιστωτές μας...

Δεν χρειάστηκε παρά λιγότερο από μια εβδομάδα για να βγει ο νέος πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και να δηλώσει ευθαρσώς ότι η Ελλάδα θα πληρώσει τους πιστωτές της. Το αίτημα για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους πήγε περίπατο. Ο Τσίπρας βγήκε στο Bloomberg το Σάββατο 31/1 και διαβεβαίωσε ότι θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος ακόμη και χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και ότι θα υπάρξει συμφωνία για "μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα", όπως ονομάζεται η εφαρμοστική πολιτική των μνημονίων από το καλοκαίρι του 2011 μέχρι σήμερα. Ο τίτλος του Bloomberg που συνοδεύει τις δηλώσεις Τσίπρα είναι χαρακτηριστικός:  "Η Ελλάδα θα αποπληρώσει ΕΚΤ, ΔΝΤ και θα πετύχει συμφωνία με την ΕΕ, λέει ο Τσίπρας".

Απλά διεκδικεί λιγότερη λιτότητα. Βέβαια, πώς θα το πετύχει κυνηγώντας "πρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς" σε τέτοια ύφεση και αποπληθωρισμό σαν αυτόν που τσακίζει την ελληνική οικονομία, αυτό μέλλει να το μάθουμε καταμετρώντας τα θύματα της νεοφιλελεύθερης αυτής σχιζοφρενικής ουτοπίας, που υιοθετεί κι ο Τσίπρας.

Κι επειδή δεν κάνει κουβέντα για τα μεγάλα συμφέροντα, εκτός από το να διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους και μήκη κύματος ότι αυτός και η κυβέρνησή του δεν θέλει την σύγκρουση με κανέναν ισχυρό, καταφεύγει στη γνωστή από παλιά ρετσέτα. Θα φροντίσει να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις. Αλήθεια, βρείτε μου μια κυβέρνηση απ' αυτές που μας οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή που να μην έλεγε τα ίδια; Όλες τα ίδια έλεγαν, ακόμη και με την ίδια ρητορική.

Ικανοποίηση εξέφρασε ο Γιούνκερ από τις δηλώσεις αυτές του Τσίπρα, που έγιναν - όχι τυχαία - μια μέρα μετά το "ουάου" του κ. Βαρουφάκη στον κ. Ντάιζελμπλουμ που σκαιώς απεχώρησε, όταν ο νέος υπουργός οικονομικών είπε ότι η νέα κυβέρνηση δεν θα κάνει πίσω στην αποδοχή της τρόικας και τις αξιολογήσεις της. Το γεγονός αυτό φάνηκε σαν ένα περήφανο όχι της ελληνικής πλευράς προς τους δανειστές και ενθουσίασε το μεγαλύτερο μέρος του λαού. Φανταστείτε πόσο χαμηλά στην αυτοεκτίμησή του έχει πέσει ο λαός μας, που μια θεατρινίστικη, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο κίνηση, να φαντάζει στα μάτια του σαν ηρωικό όχι.

Η Lazard ξανά τοποτηρητής των ΗΠΑ

Από την επομένη άρχισαν οι κωλοτούμπες. Η νέα κυβέρνηση με τις δηλώσεις του Τσίπρα στο Bloomberg ξεχνά οριστικά το αίτημα για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Την ίδια ημέρα ο νέος υπουργός οικονομικών κ. Βαρουφάκης ανακοινώνει την πρόσληψη της εταιρείας Lazard, που είχε προσλάβει κι ο Παπακωνσταντίνου επί ΓΑΠ για να μεθοδεύσει την υλοποίηση των μνημονίων.

Η πρακτική αυτή να προσλαμβάνονται ιδιώτες σύμβουλοι από μια κυβέρνηση είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα κομματισμού, διαπλοκής και ιδιωτικοποίησης της δημόσιας διοίκησης. Οι κυβερνήσεις δεν είναι καθόλου πρόθυμες να χρησιμοποιήσουν το εξειδικευμένο δυναμικό του δημοσίου και τους υπηρεσιακούς παράγοντες. Παρά το γεγονός ότι αυτοί γνωρίζουν καλύτερα απ' όλους τα προβλήματα της διαχείρισης, αλλά και πώς να υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον.

Οι ιδιώτες σύμβουλοι που προσλαμβάνει μια κυβέρνηση, δεν δεσμεύονται από το δημόσιο συμφέρον, αλλά από τον εργοδότη τους. Υπηρετούν τα ιδιωτικά συμφέροντα και τις ιδιοτελείς επιδιώξεις των υπουργών και του κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Αυτή είναι η μοναδική χρησιμότητά τους. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για ανόητους, ή για αφελείς.

Αν μια κυβέρνηση αντιμετωπίζει ζητήματα τεχνογνωσίας που δεν μπορεί να καλύψει το δυναμικό του δημοσίου, τότε τι κάνει; Τότε απευθύνεται στο επιστημονικό δυναμικό και τους φορείς της κοινωνίας. Και το κάνει ανοιχτά και δημόσια μέσα από μια ειδική επιτροπή της Βουλής διακομματικού χαρακτήρα. Φυσικά μόνο αν δεν έχει ύποπτους και σκοτεινούς σκοπούς.

Αν και πάλι δεν βρεθεί ικανοποιητική λύση, τότε απευθύνεται στο εξωτερικό με δημόσια πρόσκληση σε όποιον προσφέρει την καλύτερη λύση στο τεχνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Φυσικά πάλι υπό καθεστώς πλήρους διαφάνειας και δημοσιότητας, ώστε οι ενέργειες και οι επιλογές της κυβέρνησης να κρίνονται απ' όλους τους πολίτες.

Ξαναλέμε ότι αυτές οι ενέργειες οφείλουν να γίνουν από μια κυβέρνηση που πιστεύει στη δημοκρατία, στη διαφάνεια και το δημόσιο έλεγχο και φυσικά δεν έχει τίποτε να κρύψει από τους πολίτες. Έγινε τίποτε απ' όλα αυτά στην περίπτωση της Lazard; Αντίθετα ακολουθήθηκε η πεπατημένη των προηγούμενων διεφθαρμένων, δοσιλογικών και διαπλεκόμενων κυβερνήσεων. Και ως δια μαγείας επελέγη - άγνωστο πώς, με ποια κριτήρια κι έναντι ποίου ανταγωνισμού - η ίδια διεθνής εταιρεία, που ήταν φορέας διαπλοκής των προηγούμενων κυβερνήσεων με ισχυρά και μεγάλα συμφέροντα.

Αντί λοιπόν η Lazard κανονικά να βρίσκεται υπό τον έλεγχο της ελληνικής δικαιοσύνης και της ανακριτικής έρευνας για το ρόλο της στην εθνική μας τραγωδία, προσλαμβάνεται ξανά για να "συμβουλεύσει" τη νέα κυβέρνηση. Σε τι; Στο πώς να συγκαλύπτει τις μίζες και τα δοσίματα; Γιατί αυτό έκανε ως σύμβουλος των μνημονιακών κυβερνήσεων και επίσης λειτουργούσε ως τοποτηρητής των αμερικανικών συμφερόντων.

Την πρόσληψη της Lazard ακολούθησε την επόμενη ακριβώς ημέρα, δήλωση υποστήριξης στη νέα κυβέρνηση από τον ίδιο τον Ομπάμα. Τυχαίο; Καθόλου. Την μεθεπόμενη ανακοινώνεται ότι έρχεται εκτάκτως ομάδα του υπουργείου οικονομικών των ΗΠΑ με επικεφαλής υφυπουργό. Την ίδια ώρα δεχθήκαμε ολόκληρο καταιγισμό ότι η διαγραφή του χρέους είναι το ίδιο με την επιμήκυνσή του. Η προσβολή αυτή στη νοημοσύνη του ελληνικού λαού έγινε δυνατή χάρις στο γεγονός ότι ποτέ άλλοτε όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε τόσο κυβερνητικός ο τύπος, ηλεκτρονικός και μη. Μόνο στη χούντα υπήρχε τόσο ενιαία γραμμή στον τύπο υπέρ του καθεστώτος, όπως σήμερα. Ο πολιτικός διάλογος εξαφανίστηκε παντελώς, ώστε να μην υπάρξει κανένας σοβαρός αντίλογος. Να μην υπάρξει κανένας που να θυμίζει έστω τα αιτήματα της διαγραφής του χρέους, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας υπέρ των δανειστών, τον σφετερισμό και την εσχάτη όσων υπέγραψαν τις δανειακές και τα μνημόνια.

Προγραμματικές δηλώσεις μεγάλης κωλοτούμπας

Και μ' αυτή την πρωτοφανή φιλοκυβερνητική δικτατορία στα ΜΜΕ συνεχίσαμε έως την ημέρα των Προγραμματικών Δηλώσεων της νέας κυβέρνησης. Ο κ. Τσίπρας το απόγευμα της Κυριακής 8/2 έλαβε τον λόγο για να εκφωνήσει μια από τις πιο συνθηματολογικές Προγραμματικές Δηλώσεις που υπήρξαν ποτέ. Καμιά σαφής δέσμευση υπέρ του λαού και της πατρίδας. Ούτε καν για τα ελάχιστα των υποσχέσεων του προγράμματος της ΔΕΘ.

Αντίθετα, μάθαμε από τον κ. Τσίπρα τα εξής:

Η ομιλία του ξεκίνησε λέγοντας ότι "η ανάκτηση της λαϊκής μας κυριαρχίας, η αποκατάσταση του ισότιμου ρόλου της χώρας μας στο θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του λαού μας, η κοινωνική δικαιοσύνη και η πολιτισμική αναγέννηση της πατρίδας μας αποτελούν τους βασικούς στόχους της Κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας που συγκροτήσαμε μετά την κυρίαρχη επιλογή του λαού μας στις 25 Ιανουαρίου."

Μετά από μια τέτοια εισαγωγική τοποθέτηση θα περίμενε κανείς να θέσει θέμα δανειακής σύμβασης. Κι αυτό γιατί η επιβολή αυτής της καθ' όλα αποικιοκρατικής σύμβασης, όπου η Ελλάδα χάνει και μάλιστα άνευ όρων και αμετάκλητα, κάθε υφιστάμενη και μελλοντική ασυλία της για τα περιουσιακά της στοιχεία, όπου κυριαρχεί το αγγλικό δίκαιο και οι τυχόν διαφορές τελεσιδικούν στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, έχουν υποβιβάσει το ελληνικό κράτος σε υπό εκκαθάριση νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, όπως είναι μια εταιρεία.

Το πρόγραμμα-γέφυρα

Στις προγραμματικές δεν υπάρχει ούτε καν αναφορά στη δανειακή σύμβαση. Τότε τι θέλει να διαπραγματευθεί η νέα κυβέρνηση; Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα ένα "πρόγραμμα-γέφυρα" μέχρι τον Ιούνιο που υποτίθεται ότι θα καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις για το χρέος. Τι είναι αυτό το "πρόγραμμα-γέφυρα"; Ένα νέο δάνειο, ώστε η νέα κυβέρνηση να συνεχίσει να εξυπηρετεί το χρέος. Σε τι διαφέρει από αυτό που ζητούσε η κυβέρνηση Σαμαρά; Μόνο στο γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση ψάχνει να βρει τρόπο να δανειστεί χωρίς να φανεί ότι καταφεύγει στην "πιστωτική γραμμή" του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ο οποίος με κάθε δανεισμό απαιτεί και υπογραφή νέου μνημονίου.

Προκειμένου οι Ευρωπαίοι να δεχθούν αυτό το "πρόγραμμα-γέφυρα", δηλαδή το νέο δάνειο προς την Ελλάδα, η νέα κυβέρνηση αποδέχεται να υλοποιήσει τον προϋπολογισμό που έχει ψηφίσει η συγκυβέρνηση Σαμαρά με υπουργό οικονομικών τον Γκίκα Χαρδούβελη. Κι έτσι όλες οι πενιχρές υποσχέσεις που έγιναν προεκλογικά για αφορολόγητο 12 χιλιάδων, βασικός στα 751 και 13η σύνταξη για συνταξιούχους έως 700 ευρώ παραπέμφθηκαν στις καλένδες του επόμενου έτους.

"Η Ελλάδα θέλει να εξυπηρετήσει το χρέος της."

Ο κ. Τσίπρας τόνισε με έμφαση στις προγραμματικές του δηλώσεις: "Επαναλαμβάνουμε σε όλους τους τόνους: Η Ελλάδα θέλει να εξυπηρετήσει το χρέος της. Εάν το ίδιο επιθυμούν και οι εταίροι μας, καλούνται να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου, να αποφασίσουμε από κοινού τον τρόπο και τις τεχνικές που θα το καταστήσουν βιώσιμο. Η εικόνα ενός χρέους που χθες ξεπέρασε το 180% του ΑΕΠ δεν επιτρέπει την εξυπηρέτησή του. Αυτό προσπαθούμε να εξηγήσουμε. Το πρόβλημα του ελληνικού χρέους δεν είναι πρόβλημα τεχνικής φύσης. Δεν είναι ζήτημα τεχνικής υλοποίησης δεδομένων αποφάσεων. Είναι πρόβλημα πολιτικής φύσης και πολιτικών επιλογών."

Με άλλα λόγια αυτό που διαπραγματεύεται είναι ο τρόπος εξυπηρέτησης του χρέους, ενώ το αναγνωρίζει ως οφειλή παρά τον κατάφωρα παράνομο και καταχρηστικό του χαρακτήρα, παρά το αίμα που στοιχίζει στον ελληνικό λαό.

Το μέγα ψέμα του Τσίπρα

Τι επιδιώκει ο κ. Τσίπρας: "Η νέα Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας επιθυμεί, επιδιώκει και εργάζεται, ώστε να συνδυάσει τις θεσμικές και δημοσιονομικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη με τον απόλυτο σεβασμό στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Ο σεβασμός των δημοσιονομικών στόχων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης αποτελεί πράγματι ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας. Η λιτότητα, όμως, όχι. «Αλληλεγγύη και ισότιμη συνεργασία των κρατών-μελών» γράφουν οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι συνθήκες δεν γράφουν λιτότητα και μνημόνια. Θεμελιώδη αρχή της Ενωμένης Ευρώπης αποτελεί ο σεβασμός στη δημοκρατικά εκφρασμένη θέληση των λαών της."

Εδώ ο κ. Τσίπρας ψεύδεται και μάλιστα ασύστολα. Είναι καθαρό ψέμα αυτό που λέει ότι οι συνθήκες της ευρωζώνης και της ΕΕ δεν προβλέπουν λιτότητες. Από την εποχή της συνθήκης του Μάαστριχτ που επινοήθηκαν εντελώς αυθαίρετα τα περίφημα κριτήρια για το δημοσιονομικό έλλειμμα και το χρέος, προβλέπεται άγρια λιτότητα και οριζόντιες περικοπές για κάθε χώρα που τα υπερβαίνει. Το ίδιο και το υφιστάμενο δημοσιονομικό σύμφωνο, όπως και το αποκαλούμενο "two pack agreement", που επικυρώθηκε στις 12-03-13 και το οποίο προβλέπει: (I) κανονισμό για ενισχυμένη παρακολούθηση και αξιολόγηση προσχεδίων προϋπολογισμών των κρατών μελών της Ευρωζώνης, ειδικά για χώρες που βρίσκονται κάτω από τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, και (II) κανονισμό για ενισχυμένη παρακολούθηση των κρατών μελών της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στον χρηματοπιστωτικό τομέα ή έχουν υποβάλει αίτημα για οικονομική στήριξη. Με απλά λόγια ο Προϋπολογισμός του Κράτους παύει να είναι υπόθεση του κράτους-μέλους και του εθνικού κοινοβουλίου.

Τέτοιος είναι ο προϋπολογισμός του 2015 που τυπικά ψήφισε το κοινοβούλιο της Ελλάδας, αλλά συντάχθηκε υπό την άμεση εποπτεία και έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία φρόντισε να ενσωματώσει σ' αυτόν όλες τις μνημονιακές πολιτικές. Να γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα δεν τολμά να τον αμφισβητήσει και να τον αναθεωρήσει εκ βάθρων. Δεν τολμά να αμφισβητήσει το δημοσιονομικό σύμφωνο και το two pack agreement με βάση τα οποία συντάχθηκε ο προϋπολογισμός Σαμαρά-Χαρδούβελη.

Φρούδες υποσχέσεις για αφελείς

Πώς λοιπόν τολμά ο κ. Τσίπρας να ισχυρίζεται ότι με δεδομένο αυτό το καθεστώς θα προασπιστεί την λαϊκή κυριαρχία; Πώς τολμά να ισχυρίζεται ότι οι συνθήκες και οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας μας έναντι της ΕΕ δεν συνδέονται οργανικά με την εφαρμογή περιοριστικών πολιτικών λιτότητας, σαν αυτές που εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης και πρωτίστως σ' αυτές που έχουν τεθεί σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, όπως η Ελλάδα; Μα καλά σε ποιούς απευθύνεται ο κ. Τσίπρας; Σε κομματόσκυλα;

Και μπορεί να μας διαβεβαίωσε ο κ. Τσίπρας σχετικά με το χρέος: "Η ελληνική Κυβέρνηση έχει σχέδιο έτοιμο -δεν το φτιάχνει τώρα- έχει προτάσεις -δεν τις φτιάχνει τώρα- είναι ρεαλιστικές και είναι ικανές να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο συμφωνίας αμοιβαία αποδεκτό." Αλλά φρόντισε να μην τις κοινοποιήσει. Φαίνεται πώς η δημοκρατία του κ. Τσίπρα δεν έχει καμιά σχέση με τη διαφάνεια, τη δημοσιότητα, την ενημέρωση του λαού. Οι έτοιμες υποτίθεται προτάσεις είναι μόνο για τους δανειστές και τα κονκλάβιά τους πίσω από κλειστές πόρτες. Εμείς οι υπόλοιποι, η πλέμπα, θα τις μάθουμε όταν θα μας έρθει ο λογαριασμός.

Τι έγινε η απλή αναλογική και ο βασικός μέτοχος;

Μια και μιλάμε για δημοκρατία. Αλήθεια, γιατί οι Προγραμματικές Δηλώσεις δεν αναφέρουν πουθενά την ανάγκη υιοθέτησης της απλής ανόθευτης αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος; Τιμά τη νέα κυβέρνηση το γεγονός ότι είναι προϊόν ενός τρισάθλιου καλπονοθευτικού συστήματος; Γιατί δεν το εξήγγειλε ο κ. Τσίπρας; Ήταν άλλωστε παραδοσιακό δημοκρατικό αίτημα όχι μόνο της αριστεράς, αλλά όλων όσοι πολεμούσαν τη διεφθαρμένη απολυταρχική διακυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Γιατί την ξέχασε;

Το ίδιο ισχύει και με το περίφημο άρθρο του συντάγματος περί βασικού μετόχου στα ΜΜΕ. Ο κ. Τσίπρας στις προγραμματικές ανακοίνωσε ότι θα γίνει διαγωνισμός για τις αδειοδοτήσεις ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων. Όμως ανάλογες ανακοινώσεις κάνουν πάντα οι νέες κυβερνήσεις ως μοχλό πίεσης προς τους βαρόνους της ενημέρωσης, προκειμένου να τα βρουν μαζί τους. Η νέα κυβέρνηση θα ξεχώριζε αν δεσμευόταν ότι θα εφαρμόσει το οικείο άρθρο του συντάγματος. Δεν το έπραξε. Και γι' αυτό οι καναλάρχες την στηρίζουν επιβάλλοντας την απόλυτη σιωπή σε κάθε ουσιαστική κριτική.

Διατηρείται ο ΤΑΙΠΕΔ για ξεπούλημα

Ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε: "Καταργούμε άμεσα τις ούτως ή άλλως αντισυνταγματικές διατάξεις που παρέχουν ασυλία στα διοικητικά συμβούλια του ΤΑΙΠΕΔ και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και της Τράπεζας της Ελλάδας." Όμως και ο ΤΑΙΠΕΔ διατηρείται - γιατί άραγε, αν δεν πρόκειται να συνεχισθεί το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας - και το ΤΧΣ - με πρόεδρο τον κ. Ρουμελιώτη, άνθρωπο του Σημιτικού παρακράτους και του ΔΝΤ - και η Τράπεζα της Ελλάδας ως ιδιωτική εταιρεία και αποικιοκρατικό ίδρυμα εξ ιδρύσεώς της.

"Προχωράμε, επίσης, σε μία υπόσχεση που την έδωσαν και άλλοι, αλλά ποτέ δεν την υλοποίησαν, στη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το πώς φθάσαμε ως εδώ, εξεταστικής επιτροπής για τα μνημόνια, για να διαλευκανθούν όλες οι πτυχές." Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ποτέ και σχεδόν καμία εξεταστική επιτροπή της Βουλής δεν έφερε αποτέλεσμα. Είναι και το γεγονός ότι δεν έχει ούτε καν αντικείμενο, από τη στιγμή που η νέα κυβέρνηση αναγνωρίζει τη νομιμότητα των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων, που θέλει απλά να διαπραγματευθεί κι όχι να καταγγείλει ως εντελώς παράνομα. Επομένως η εξεταστική επιτροπή δεν είχε παρά να συντηρήσει την μικροκομματική διαμάχη.

Καταργείται ο ΕΝΦΙΑ, αλλά πληρώστε τον!

"Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ από το 2015 και το αντικαθιστούμε με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας. Θέλω, όμως, εδώ να είμαι ξεκάθαρος. Καλώ όλους τους πολίτες στις παρούσες συνθήκες και με δεδομένες τις ασφυκτικές πιέσεις που υφιστάμεθα, να ανταποκριθούν στην εθνική προσπάθεια και να καταβάλουν τις τελευταίες δόσεις που αντιστοιχούν στο φόρο του 2014." Δήλωσε ο κ. Τσίπρας. Κι αυτή είναι μια από τις πιο προκλητικές του δηλώσεις, που αποδεικνύει, αφενός, ότι δεν τα εννοεί αυτά που υπόσχεται και, αφετέρου, δεν τον απασχολεί καν το που θα βρει να πληρώσει η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου.

Πουθενά στις προγραμματικές δηλώσεις δεν υπάρχει ούτε καν η αναφορά σε αύξηση του μεροκάματου, ή των λαϊκών εισοδημάτων. Ακόμη κι αυτή η πενιχρή υπόσχεση για βασικό στα 751 παραπέμφθηκε στις καλένδες του 2016. Επομένως, το 2015 προδικάζεται η περεταίρω μείωση του λαϊκού εισοδήματος. Πώς λοιπόν καλείται να πληρώσει ο κόσμος και μάλιστα δημευτικούς φόρους, που έχουν σχεδιαστεί πρωτίστως να του φορτώσουν χρέη ώστε να βγει στο σφυρί η περιουσία του;

Αν συνδυάσει κανείς το γεγονός αυτό με το άλλο γεγονός ότι δεν υπήρξε πουθενά ούτε καν η αναφορά για ένα σχέδιο αντιμετώπισης της ανεργίας, καταλαβαίνει κανείς που πάμε. Μόνο τα γνωστά κονδύλια του υπουργείου εργασίας αναφέρθηκαν της επιδοτούμενης απασχόλησης, τα οποία απλά εξαφανίζουν τους ανέργους από τις στατιστικές και τους μετατρέπουν σε ανασφάλιστους απασχολήσιμους περιορισμένου χρόνου. Κουβέντα για την προστασία των ανέργων και την κάλυψή τους με αξιοπρεπή επιδόματα ανεργίας.

Όσο για την περίφημη παραγωγική ανασυγκρότηση, παραπέμφθηκε κι αυτή στις καλένδες του επόμενου έτους. Τα δεδομένα αυτά μας πείθουν ότι η πορεία της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας θα παραμείνει καθοδική και συρρικνούμενη καθ' όλο το 2015. Η κυβέρνηση πολύ σύντομα θα αντιληφθεί ότι δεν θα μπορεί να διαφοροποιηθεί ούτε καν στο ελάχιστο από ότι έκαναν οι δοσιλογικές κυβερνήσεις πριν. Με χρέος και ευρώ είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα συνεχιστεί η καταστροφική πορεία της χώρας.

Δεν υφίσταται ζήτημα Τουρκίας για τον Τσίπρα

Εκτός όλων αυτών, αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι ίσως για πρώτη σε προγραμματικές δηλώσεις νέας κυβέρνησης έλειπαν παντελώς οι αναφορές στο μεγάλο πρόβλημα των προκλήσεων της Τουρκίας και των παράνομων διεκδικήσεών της. Ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός είναι ίσως ο πρώτος της μεταπολίτευσης που ούτε καν ανέφερε την Τουρκία. Λες και δεν υφίσταται απειλή της Τουρκίας και διεκδικήσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Κουβέντα για την Θράκη και φυσικά κουβέντα για το Αιγαίο, για τις γκρίζες ζώνες, για τις συστηματικές πολεμικές παραβιάσεις και απειλές της Τουρκίας.

Μήπως ξέρει κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε; Μήπως ολόκληρο το ζήτημα του Αιγαίου, της υφαλοκρηπίδας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας που αμφισβητεί η Τουρκία αποπέμφθηκε από τη νέα κυβέρνηση; Θα το μάθουμε πολύ σύντομα.

Επαναφορά του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο

Εντύπωση όμως κάνει η θέση που πήρε ο κ. Τσίπρας για την Κύπρο και προϊδεάζει για τον τρόπο αντιμετώπισης των τετελεσμένων που ετοιμάζει η Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας: "Ιδιαίτερα σημαντική στο πλαίσιο αυτό είναι και η προσήλωση της Κυβέρνησης στην υποστήριξη δικοινοτικών συνομιλιών για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος στη βάση των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με επανένωση της Κύπρου υπό τη μορφή μίας διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα."

Η εισβολή και κατοχή από την Τουρκία ούτε αναφέρεται. Ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι κατεξοχήν ζήτημα στρατιωτικής εισβολής και κατοχής, αλλά δικοινοτικών συνομιλιών. Ήδη με τον τρόπο αυτό, ο κ. Τσίπρας επαναφέρει το σχέδιο Ανάν, ή κάτι παρεμφερές για την Κύπρο και υποβιβάζει την Δημοκρατία της Κύπρου από κυρίαρχο, ανεξάρτητο μέλος του ΟΗΕ, σε απλή κοινότητα. Ενώ την ίδια ώρα βαφτίζει τα κατεχόμενα σε κοινότητα και τον εκπρόσωπο της τουρκικής κατοχής στο νησί σε εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας.

Από κει και πέρα η δήθεν επανένωση της Κύπρου "υπό τη μορφή μίας διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα," θα είναι μια επανάληψη επί το χείριστον των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου με νομιμοποιημένη την τουρκική κατοχή. Το μόνο που μπορούν να περιμένουν οι Κύπριοι από τον κ. Τσίπρα είναι ίσως το χειρότερο ξεπούλημα από την εποχή του σχεδίου Ανάν.

Αναγνώριση των Σκοπίων με συνθετικό της Μακεδονίας

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η θέση του κ. Τσίπρα περί Σκοπίων. "Σημαντική είναι, επίσης, η εξεύρεση, στο πλαίσιο συνομιλιών υπό τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών αμοιβαία αποδεκτής λύσης στη διαφορά για όνομα με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, στη βάση μίας σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις." Με άλλα λόγια ο κ. Τσίπρας υποχωρεί ακόμη και στο επίπεδο του ονόματος. Αποδέχεται το Μακεδονία ως γεωγραφικό προσδιορισμό ώστε να αναγνωρίσει ένα ακόμη τετελεσμένο μονομερούς στρατιωτικής επέμβασης και διάλυσης κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους, της Γιουγκοσλαβίας.

Ο κ. Τσίπρας ουσιαστικά εξήγγειλε την πιο ενδοτική πολιτική  στα εθνικά θέματα, που ακολουθήθηκε ποτέ τόσο ανοιχτά από την εποχή των Ιμίων. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στις προγραμματικές του δεν τον απασχόλησε καν το ζήτημα της πολιτικής εθνικής άμυνας, πολύ φοβόμαστε ότι ίσως ζήσουμε μια από τις πιο κρίσιμες και επικίνδυνες περιόδους για τα εθνικά μας ζητήματα.

Το "τρίγωνο των βερμούδων" του κ. Κοτζιά

Έμεινε μόνο να παπαγαλίζει τη θεωρία του υπουργού εξωτερικών κ. Κοτζιά περί τριγώνου αστάθειας όπου στο κέντρο βρίσκεται η Ελλάδα. Με τη θεωρία αυτή ξαναγυρίζει η εξωτερική πολιτική της χώρας στις δοξασίες που μας οδήγησαν στον εθνικό διχασμό το 1916 και στην εθνική τραγωδία του 1922. Με την ίδια ακριβώς λογική, οι κυβερνήσεις εκείνης της εποχής επέτρεψαν να μετατραπεί η Ελλάδα σε όργανο επέμβασης για τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, στο όνομα της σταθερότητας στην περιοχή.

Αν σκεφτεί κανείς ότι ο νέος υπουργός εξωτερικών αποτέλεσε εις εξ των απορρήτων συμβούλων του Πάγκαλου ως υπουργού εξωτερικών την εποχή της ατιμωτικής παράδοσης Οτσαλάν, αλλά και την εποχή των Ιμίων. Όπως επίσης και προσωπικός σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου, τότε οφείλουμε να ανησυχούμε σφόδρα. Ιδιαιτέρως όταν θυμόμαστε ότι ο κ. Κοτζιάς υπήρξε και παραμένει ένας από τους πιο υστερικούς οπαδούς του σχεδίου Ανάν κι έχει καταφερθεί με πολύ απαξιωτικούς όρους για τους Κυπρίους αδελφούς, επειδή στην πλειοψηφία τους θέλουν ένα ενιαίο νησί.

Μια από τα ίδια της παλιάς συγκυβέρνησης

Στην πράξη οι προγραμματικές δηλώσεις του κ. Τσίπρα δεν διέφεραν ουσιαστικά από τις υποσχέσεις που περιλάμβανε η γνωστή Πολιτική Συμφωνία της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ - και μάλιστα σε ορισμένα είναι πολύ πιο πίσω ο κ. Τσίπρας - όπως και των προγραμματικών δηλώσεων του Σαμαρά το 2012. Όποιος κάνει τον κόπο να ανατρέξει σ' αυτές θα το διαπιστώσει ιδίοις όμμασι. Τι συμβαίνει; Είτε οι προηγούμενοι δεν τις εννοούσαν κι έτσι δεν τις εφάρμοσαν, είτε δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν υπό καθεστώς εξυπηρέτησης του χρέους και με ευρώ. Πολύ σύντομα θα διαπιστώσουμε στο πετσί μας για μια ακόμη φορά ότι το δεύτερο ισχύει περισσότερο από το πρώτο.

Το πρόβλημα με τον κ. Βαρουφάκη

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων συνέβη κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Ο υπουργός οικονομικών Γ. Βαρουφάκης χρειάστηκε να ξαναπάρει τον λόγο προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για την αρχική του τοποθέτηση.

Στην αρχική του παρέμβαση μετέτρεψε το προεκλογικό όχι στο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, σε όχι στο 30% του μνημονίου. Ενώ το 70% του μνημονίου, σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, πρέπει να υιοθετηθεί. Την επόμενη ημέρα ανέλαβε να αμβλύνει τις άσχημες εντυπώσεις.

Πήρε λοιπόν ξανά τον λόγο για να μας πει ότι καταλάβαμε λάθος. Ξεκίνησε να μας λέει ότι το ποσοστό του μνημονίου που αποδέχεται η κυβέρνηση είναι 0%, αλλά κατόπιν επανέλαβε ότι το 70% των προβλέψεων του μνημονίου είναι αντιμνημονιακό κι επομένως υιοθετήσιμο.

Το περιστατικό αυτό μας έδειξε ολοφάνερα - μαζί με τις ομιλίες Κωνσταντοπούλου και Λαφαζάκη που κινήθηκαν σε αντιδιαμετρική κατεύθυνση - ότι στην κυβέρνηση διεξάγεται μια αμείλικτη αναμέτρηση ανάμεσα σε ενδοτικούς και συγκρουσιακούς. Ανάμεσα δηλαδή στο οικονομικό επιτελείο πρωτίστως το οποίο είναι απολύτως ενδοτικό. Και σε στελέχη όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Παν. Λαφαζάνης που θέλουν την κατά μέτωπο σύγκρουση με τους δανειστές στη βάση υπεράσπισης των δικαιωμάτων του λαού και της πατρίδας.

Είχαν υπογράψει, αλλά απέσυραν την υπογραφή

Το σκηνικό αυτό επαναλήφθηκε και χθες με την έκτακτη σύνοδο του Eurogroup. Σύμφωνα με τους Financial Times (12/2), η ελληνική αντιπροσωπεία (Βαρουφάκης-Δραγασάκης) είχε συμφωνήσει και υπογράψει το παρακάτω κοινό ανακοινωθέν της συνόδου:

"Σήμερα το Eurogroup προέβη σε απολογισμό της τρέχουσας κατάστασης στην Ελλάδα και της κατάστασης του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής. Στο πλαίσιο αυτό, η Ευρωομάδα έχει εμπλακεί σε εντατικό διάλογο με τις νέες ελληνικές αρχές.

"Οι ελληνικές αρχές έχουν εκφράσει τη δέσμευσή τους σε μια ευρύτερη και ισχυρότερη διαδικασία μεταρρυθμίσεων με στόχο τη διαρκή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, οι ελληνικές αρχές επανέλαβαν την κατηγορηματική δέσμευσή τους στις οικονομικές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους.

"Σε αυτή τη βάση, θα αρχίσουμε τώρα τεχνικές εργασίες για την περαιτέρω αξιολόγηση των σχεδίων μεταρρύθμισης στην Ελλάδα. Οι ελληνικές αρχές συμφώνησαν να συνεργαστούν στενά και εποικοδομητικά με τα θεσμικά όργανα ώστε να διερευνήσουν τις δυνατότητες για την επέκταση και την επιτυχή ολοκλήρωση του παρόντος προγράμματος, λαμβάνοντας υπόψη τα σχέδια της νέας κυβέρνησης.

"Αν αυτή είναι επιτυχής θα γεφυρωθεί το χρονικό διάστημα που χρειάζονται οι ελληνικές αρχές και το Eurogroup για να εργαστούν σε ενδεχόμενες νέες συμβατικές ρυθμίσεις. Εμείς θα συνεχίσουμε τις συζητήσεις μας στην επόμενη συνάντησή μας την Δευτέρα 16 Φεβρουάριος."

Στο ανακοινωθέν που συμφώνησαν Βαρουφάκης και Δραγασάκης και σηματοδοτεί την πλήρη παράδοση άνευ όρων της ελληνικής κυβέρνησης στους δανειστές, διαφώνησαν "κυβερνητικά στελέχη" - σύμφωνα πάντα με την FT - από την Αθήνα. Όχι ο Τσίπρας, αλλά κυβερνητικά στελέχη. Μάλιστα τα στελέχη αυτά, απείλησαν με αποχώρηση από την κυβέρνηση και το κόμμα, αν υιοθετηθεί το ανακοινωθέν.

Για να αποφύγει ο Τσίπρας την διάσπαση της κυβέρνησης και του κόμματός του, ζήτησε από Βαρουφάκη και Δραγασάκη να πάρουν πίσω τις υπογραφές τους. Και το όλο ζήτημα παραπέμφθηκε για τις 16 του μηνός.

Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι στην κυβέρνηση και τις κορυφές του κυβερνώντος κόμματος σοβεί μια πολύ βαθιά σύγκρουση, μια αγεφύρωτη διάσπαση. Από την μια εκείνοι που θέλουν να υποταχτούν στη θέληση των δυναστών εξ Ευρώπης (κυρίως το οικονομικό επιτελείο με πρώτο τον Βαρουφάκη) έναντι έστω πινακίου φακής και εκείνους που θέλουν να προχωρήσει μπροστά η χώρα μέσα από την ριζική ανατροπή του καθεστώτος που επέβαλαν οι δανειστές στη χώρα και τον λαό.

Το ποιός, ή καλύτερα ποιά λογική θα επικρατήσει, εξαρτάται πρωτίστως από τον λαϊκό παράγοντα, από την δυνατότητα του απλού κόσμου να μην επιτρέψει την οπισθοδρόμηση, να μην επιτρέψει στον ενδοτισμό να επικρατήσει. Η κινητοποίηση του κόσμου είναι κομβικής σημασίας και θα κρίνει άμεσα τις εξελίξεις. Θα κρίνει, δηλαδή, το αν θα γυρίσουμε στα ίδια και χειρότερα, ή θα σπάσουμε επιτέλους τα δεσμά.